"นิวตันจะมาทำไมไม่โทรบอกพี่ก่อนล่ะครับ พี่จะได้ออกไปรับที่บ้าน" เจ้าของคอนโดยิงคำถามเมื่อเปิดประตูว่าเป็นผมที่กำลังยืนอยู่ด้านหน้าประตูคอนโดของเขา
"ผมไม่อยากรบกวนพี่อาชิมากครับเลยไม่ได้โทรบอกก่อน คือจะรบกวนพี่หรือเปล่าครับถ้าผมอยากจะมาขอพักกับพี่อาชิสักระยะหนึ่ง" ผมถามขึ้นพร้อมกับลากกระเป๋าใบใหญ่ที่วางด้านข้างกำแพงด้านประตูออกมา
"ได้สิครับไม่มีปัญหา แต่ว่านิวตันมีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับปรึกษาพี่ได้นะ" ความรู้สึกดีแล่นเข้าสู่หัวใจอีกครั้งเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากปากคนที่ผมคิดว่าใช่ที่สุดในเวลานี้ ผมแทบอยากกระโดดก็จะขอเขาเหมือนกับเด็กๆที่ดีใจเสียให้ได้ แต่มันติดตรงที่ว่าเวลานี้ผมมาขอความช่วยเหลือจากเขา ที่สำคัญเราสองคนยังไม่เคยมีอะไรเกินเลยต่อกันแม้แต่ครั้งเดียว
"ขอบคุณมากนะครับพี่อาชิ คือผมไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอกครับแต่อยากเปลี่ยนที่นอนมากกว่า แหะๆ" ผมพยายามหัวเราะกลบเกลื่อนความวิตกภายในใจ พ
