"กลับมาอยู่บ้านเรานะลูกนิวตัน" ผมปล่อยโฮทันทีที่ได้ยินคำพูดของแม่พร้อมทั้งกอดกระชับท่านด้วยน้ำตานองหน้า
"ผมขอโทษที่ทำให้พ่อกับแม่ด้วยร้อน ทำให้พ่อกับแม่ไม่สบายใจ"
"อย่าคิดแบบนั้นสิลูก ไม่ว่ายังไงจะเกิดอะไรขึ้นกับลูกพ่อกับแม่ไม่มีวันทิ้งลูกอยู่แล้ว เข้าไปในบ้านก่อนนะลูกนะ เดี๋ยวเรื่องอื่นเราค่อยว่ากัน" ผมคลายอ้อมกอดจากแม่ก่อนจะรีบพนมมือไหว้ที่อกของพ่อแทนคำขอบคุณที่ท่านมีให้ผม แล้วเราทั้งหมดได้เดินเข้าบ้านตามคำบอกของพ่อ โดยมีไอ้เคเพิ่งมาจอดรถถึงบริเวณด้านหน้าประตูบ้านของผมเมื่อสักครู่
ระหว่างนั้นในจังหวะที่ผมกำลังจะหย่อนก้นลงนั่งบนโซฟาภายในห้องนั่งเล่นของบ้าน เสียงโทรศัพท์มือถือผมดังขึ้น
"... (เสียงเพลงสายเรียกเข้า)... พี่ต้อง!!" ผมอุทานเรียกชื่อคนปลายสายด้วยความตกใจ
"อยู่ไหน! ไปไหนทำไมไม่บอกพี่!!" น้ำเสียงไม่พอใจเขาคนในสายทำให้ผมรู้สึกว่าจะกลัวขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะหันหน้าไปมองพ่อ
"เด
