ขวัญเอยในชุดแบบฟอร์มแอร์โฮสเตส นั่งอยู่บนโซฟาตรงที่เดิมมาทั้งวัน โดยแทบไม่ขยับเขยื้อนไปไหนเลย
เธอได้รับข้อความจากน้องฝาแฝดแล้ว ว่าไม่สามารถทำตามแผนได้ในวันนี้ ด้วยเหตุผลต่าง ๆ นานา ซึ่งเธอก็รู้ว่าน้องสาวต้องพยายามจนถึงที่สุดแล้ว แต่เธอก็ยังห้ามความโกรธไม่ได้
“ยัยมา...” เธอไม่ได้โกรธน้องสาวฝาแฝดเท่ากับโกรธตัวเองหรอกนะ เพราะเธอเริ่มเรื่องนี้เอง หากเกิดความผิดพลาดขึ้น คนที่ต้องรับผิดชอบก็คือเธอ
“แกทำดีที่สุดแล้ว พี่รู้...” แต่เธอก็อดเศร้าไม่ได้ ที่ไม่สามารถอยู่ในที่ของตัวเองได้ ไม่สามารถไปทำงานที่เธอรัก ไม่สามารถอยู่กับคนที่เธอรักได้
“อดทนเอาไว้นะ...ขวัญเอย...อีกไม่นานหรอก...เธอจะได้กลับไปที่นั่น...ซึ่งเป็นที่ของเธอ”
เธอตัดสินใจแล้วว่าจะหายไปจากชีวิตของขวัญมาสักพัก เพราะรู้ดีว่าอารมณ์กำลังแปรปรวนหนัก หากเจอหน้ากันตอนนี้มีหวังพังไม่เหลือ หลายครั้งหลายคราที่รู้สึกว่าพูดรุนแรงกับน้องสาว
