สิบนาทีที่เธอรอเขา ด้วยหัวใจที่สับสนและเจ็บปวด บางเสี้ยวนาที เธออยากจะหนีเขาไปเลย แต่สุดท้าย เธอก็ขึ้นมานั่งเคียงข้างกับเขา ในรถคันหรู...
เขาสวมกอดเธอแล้วลูบหลังปลอบโยน ปลายนิ้วเรียวยาวไล่เช็ดน้ำตาบนร่องแก้มแดงเรื่ออย่างทะนุถนอม
“ผมขอโทษ”
มาต่างหากที่ต้องขอโทษคุณ...น้ำตาของเธอยังคงไหล ดวงตาเศร้ามองเขาเหมือนรู้สึกผิดมาก ซึ่งทำให้เขายิ่งโกรธตัวเองที่ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่
“กลับบ้านเรากันนะ”
“ไปเดินเล่นกันมั้ยคะ” เพราะเธอยังไม่อยากกลับบ้านที่ไม่ใช่บ้านของเธอจริงๆ ตอนนี้เธออยากวางสองเท้าลงบนพื้นดินเพื่อย้ำเตือนว่าตัวเองมาจากไหน
“ที่ไหนดี?”
“อืมมม” เธอนึกถึงสถานที่ที่เต็มไปด้วยสีสัน ซึ่งอาจทำให้เธอลืมความเศร้าไปได้บ้าง “เยาวราชดีมั้ยคะ”
เขาตาโต “ก็ดีนะ ผมเองก็ยังไม่เคยไปเที่ยวเยาวราชเหมือนกัน ไปเดตกันเถอะที่รัก”
บรรยากาศของถนนเยวราชในค่ำคืนนี้เต็มไปด้วยแสงสีและความวุ่นวาย ผู้คนมากมายเ
