“เพราะเอยสวยมั้ง” ขวัญมาแสร้งพูดติดตลก แล้วเปลี่ยนเรื่องพูดเพราะเบื่อจะโกหกแล้ว “ว่าแต่ที่ร้านเป็นยังไงบ้างคะ ทุกคนสบายดีมั้ย”
หลังจากคุยกันประมาณหนึ่งชั่วโมง เธอกับเจ้านายเก่าก็แยกย้ายกันไปคนละทาง โดยเธอเช่ารถจากสนามบินแล้วขับไปยังบ้านเกิดเพื่อกลับไปเยี่ยมบิดามารดา เพราะยังมีเวลาอีกหลายชั่วโมงกว่าจะบินกลับกรุงเทพฯ
“ยัยมา!!!”
เสียงตะโกนโหวกเหวกลั่นบ้านของอนุชิต ทำให้รุ่งนภาที่ยังทำกับข้าวอยู่ในครัววิ่งออกมาหน้าบ้านด้วยความดีใจ
“พ่อ! แม่!”
สามพ่อแม่ลูกกอดกันด้วยความรัก ก่อนจะพากันเข้าบ้านอย่างมีความสุข
“ไปอยู่กรุงเทพฯแค่สองเดือน ทำไมสวยขึ้นเป็นกองเลยนะลูกสาวของพ่อ” อนุชิตกระดี๊กระด๊ามากกว่ารุ่งนภาผู้เป็นแม่แท้ๆของฝาแฝดเสียอีก “เป็นไง เรียนสนุกมั้ย”
“สนุกค่ะ ได้เรียนรู้อะไรใหม่ ๆ เยอะเลย”
“แล้วนี่ กลับมากี่วัน” แม่ถาม
“ตอนเย็นก็กลับแล้วจ๊ะ”
“หา! มาเช้าเย็นกลับเนี่ยนะ!!” แต่พ่อ
