“มาอย่าลืมเชียวล่ะ ว่าพี่คือตัวจริงของเขา”
ขวัญมายิ้มไม่เต็มปาก “มาจะลืมได้ไง มารู้หรอกน่าว่ามาเป็นแค่ตัวแทนของพี่ เพราะคนที่เขารักมาตลอดคือพี่เอยเท่านั้น เขาบอกรักพี่เอยทุกวันเลยและชอบพูดถึงตอนเดตกันใหม่ ๆ ด้วย”
ขวัยเอยยิ้มอย่างโล่งใจ “ใช่ ตอนนั้นเรามีความสุขกันมาก มากจนบรรยายไม่ถูกเลย ว่าแต่มาอยู่กับเขามาเกือบสามเดือนแล้ว มีอาการอะไรบ้างมั้ย?”
คำถามนั้นทำให้เธอรู้สึกผิดนิดหน่อย “ยังจ้ะ”
“เร่งหน่อยนะ เหลือเวลาอีกแค่เก้าเดือนเท่านั้น!!”
“เราก็พยายามกันเต็มที่นะพี่เอย”
คำว่าพยายามกันเต็มที่ทำให้ขวัญเอยแอบขัดใจ เพราะนั่นหมายความว่าทั้งคู่มีความสุขกันตลอดเวลา
ขวัญมารู้ตัวว่าพูดเรื่องไม่ควรออกไป เธอรีบเปลี่ยนเรื่องด้วยการมอบเค้กกล้วยหอมที่เตรียมมาให้พี่ฝาแฝด
“มาอบเค้กมาให้พี่เอยด้วย สูตรโฮมเมด หวานน้อย เน้นเพื่อสุขภาพจ้า เก็บไว้ในตู้เย็นกินได้สามวันเลย”
ขวัญเอยแทบไม่มองเค้กก้อนนั้น
