แกชอบใครอยู่มั้ย?
811 คำ
“นานมากแล้วนะ...ที่เราไม่ได้กินข้าวด้วยกันแบบนี้”
มื้อเย็นวันนี้ มีความหมายกับขวัญมาเป็นอย่างมาก เพราะเธอได้กินข้าวกับพี่ฝาแฝดอีกครั้ง ตอนที่ยังอยู่ด้วยกันที่เกาะ พี่ฝาแฝดมักจะเสียสละของดีให้เธอกินเสมอ แต่ตอนนี้เธอจะเป็นฝ่ายตักของดีให้พี่ฝาแฝดกินบ้าง
“บรรยากาศที่นี่ดีจัง ไม่คิดว่าที่พัทลุงจะมีที่แบบนี้ด้วย โรแมนติกดี” ร้านอาหารติดริมทะเลสาบ ตั้งอยู่บริเวณปากประ ใกล้กับทะเลน้อย กลิ่นอายของทะเลอันเงียบสงบทำให้ใจที่ว้าวุ่นสงบไปด้วย กลิ่นดอกบัวหอมอบอวลผสมผสานเคล้าคลอกับกลิ่นดอกลำพูอย่างกลมกลืน หิ่งห้อยนับพันตัวบินว่อนกระจัดกระจายอยู่ทั่วหมู่ต้นโกงกาง แสงจากตัวหิ่งห้อยระยิบระยับพริบพราว ไกลออกไปกลางทะเลสาบ เค้าโครงของยอยักษ์นับร้อยหลัง ต้องแสงจันทร์เกิดเป็นเงาอันสวยงาม ราวกับเป็นภาพวาดสีน้ำของจิตกร
“หายใจสะดวกดีจัง”
“ช่วงดอกบัวบานจะสวยกว่านี้ คราวหลังมาล่องเรือชมดอกบัวกัน พี่เอยพาแฟนมาสิ”
ขวัญเอยยิ้มเศร้า “เขางานยุ่งน่ะ”
“แล้ว...เขารู้มั้ยว่าพี่มี...น้องสาว”
ขวัญเอยเงียบ...ขวัญมาพอจะรู้คำตอบ จึงรีบพูดปลอบพี่ฝาแฝดไม่ให้คิดมาก
“ความจริง เพื่อน ๆ ที่ร้านที่มาทำงานอยู่ก็ไม่มีใครรู้เลยว่ามามีพี่ฝาแฝด มาเองก็ไม่ได้บอกใครเหมือนกัน”
“พี่เป็นพี่ที่ไม่ค่อยดีเลย”
“ใครบอก พี่เอยคือฮีโร่ของมา พี่เอยเป็นพี่ที่ดีที่สุดแล้ว ถ้าน้องคนนี้ไม่มีพี่เป็นพี่ ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นยังไง อาจจะตายไปแล้วก็ได้”
“แต่มาก็ต้องคอยโกหกแม่เพราะพี่”
“อาจจะมีบ้างที่มารู้สึกผิดต่อแม่ แต่ถ้าการโกหกทำให้แม่สบายใจมากกว่าทุกข์ใจ มาก็เลือกที่จะโกหกนะ”
“ขอบใจนะมา”
“นั่น...เครื่องบินนี่นา!” ขวัญมาชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า เครื่องบินกระพริบแสงวิบวับกำลังลอยผ่านทางช้างเผือกและดวงดาวนับล้านบนท้องฟ้าสีกำมะหยี่ “มาชอบมองเครื่องบินนะพี่ เพราะคิดว่าพี่อาจจะอยู่ในเครื่องบินลำนั้น พี่เอยของมา ต้องเป็นแอร์โฮสเตสที่ทั้งสวยและเก่งอย่างแน่นอน”
ขวัญเอยยิ้ม น้ำตาซึม “พี่ได้ทำตามฝันก็เพราะมา”
“เพราะตัวพี่เองต่างหาก ถ้ามาตัวจริงไปสมัคร คิดว่าไม่น่าจะผ่านแน่นอน ฮ่า ๆ ๆ มาโง่จะตาย แถมซุ่มซ่ามเฟอะฟะ คงทำของเขาพังพินาศ อีกอย่าง ว่ายน้ำก็ไม่เป็นด้วย”
เมื่อสมัยยังเด็ก เธอมีประสบการณ์ที่ไม่ดีเกี่ยวกับน้ำ เพราะเคยเกือบจมน้ำตาย แต่โชคดีที่พี่ฝาแฝดช่วยเธอไว้ได้ทัน เธอจึงรอดปลอดภัยมาจนทุกวันนี้
“ตอนนี้แกยังกลัวน้ำอยู่รึเปล่า?”
“ไม่แล้วล่ะพี่ เบื่อจะกลัวแล้ว ชีวิตไม่เคยอยู่ห่างจากน้ำเลย บ้านก็อยู่เกาะ ที่ทำงานก็อยู่ใกล้คลอง ถ้าขืนกลัว ก็ไม่ต้องทำอะไรแล้ว แต่ตอนนั้นถ้าไม่ได้พี่เอยช่วยไว้ มาคงตายไปแล้ว ขอบคุณนะคะพี่เอย”
“แกจะขอบคุณอีกกี่ครั้งหา ขอบคุณอยู่นั่นล่ะ น่ารำคาญ”
คำว่าน่ารำคาญของพี่ฝาแฝดทำให้เธอรู้สึกมีความสุขเพราะเธอรู้ว่ามันหมายถึงความห่วงใยเอ็นดู
ระหว่างกินข้าวด้วยกัน ขวัญเอยแอบถอนหายใจไม่รู้สักกี่พันครั้ง เมื่อคิดถึงเรื่องที่เธออยากจะขอให้น้องสาวช่วย
พอกินข้าวกันเสร็จ ขวัญมาพาเธอไปขับรถเล่นริมทะเลสาบและจอดพักรถชมวิวยามค่ำคืนบนสะพานเฉลิมพระเกียรติซึ่งเป็นเส้นทางสวยงามที่ข้ามผ่านทะเลน้อยไปยังจังหวัดสงขลา ความสวยงามของหมู่ดาวบนท้องฟ้าทำให้ขวัญเอยลืมความไม่สบายใจลงไปได้บ้าง
“พี่เอยสวยขึ้นนะ สวยกว่ามาเยอะเลย ผมก็ยาวสลวย ผิวพรรณก็เปล่งปลั่งนวลเนียน ที่เขาบอกว่าน้ำที่กรุงเทพฯ ทำให้ผิวขาวขึ้นนี่ท่าจะจริง”
“แกไม่ดูแลตัวเองต่างหาก น้ำก็ไม่ค่อยอาบ ลิปสติกก็ไม่เคยทา เป็นผู้หญิงจริง ๆ รึเปล่าเนี่ย”
“นั่นสิ มานี่ทั้งซกมก ทั้งซุ่มซ่าม ไม่เหมือนกุลสตรีเอาเสียเลย ทุกวันนี้ยังสวมรองเท้าส้นสูงไม่เป็นเลยพี่ เพราะกลัวจะล้มหน้าคะมำ !!”
“เราเป็นผู้หญิงนะ น่าจะหัดไว้บ้าง”
“ไม่เป็นไรหรอก อย่างมา แค่รองเท้าผ้าใบก็พอ”
“แล้วถ้าวันหนึ่ง มาต้องแต่งงานล่ะ”
“แต่งงาน? มาเนี่ยนะแต่งงาน? นึกภาพไม่ออกเลย”
“แกไม่ชอบใครเลยเหรอ?”
- ผู้เขียน
