แต่งงานแทนพี่ได้มั้ย?
1069 คำ
“แกไม่ชอบใครเลยเหรอ?”
คำถามนี้ทำให้ขวัญมาสะดุดใจเล็กน้อย “คิดว่า...ไม่มีนะ อ้อ มีสิ จริงด้วย มาชอบมาริโอ้ไง”
“โหย นั่นมันแค่อารมณ์มโน มันใช่ชีวิตจริงซะที่ไหน มาไม่มีคนที่ทำให้ใจเต้นแรงบ้างเหรอ?”
ขวัญมาแอบนึกถึงใครบางคน คนที่เคยทำให้หัวใจเธอเต้นรัวแรงอยู่ครั้งหนึ่ง ซึ่งไม่ต่างจากความฝันเลย
“ก็ยังไม่มีอยู่ดี”
ขวัญเอยถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่น้องสาวยังไม่มีใคร แม้มันจะเป็นความรู้สึกที่เห็นแก่ตัวอยู่มากโข แต่มันก็ทำให้เธอค่อยมีความหวังขึ้นมาหน่อย “มา...พี่กำลังจะแต่งงาน”
ขวัญมาตาโต “จริงหรือพี่??”
“จริงสิ”
“ใครเหรอพี่??” ถามด้วยอารมณ์ตื่นเต้น หัวใจพองโต และมีความสุขไปด้วย “ฮั่นแน่! หรือว่าที่พี่กลับบ้าน เพราะจะมาบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่ใช่มั้ย???”
“เขาเป็นผู้ชายที่ดีมาก” ดวงตาของขวัญเอยยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นแฝงไว้ด้วยความเศร้าบางเบา “เขาสมบูรณ์แบบ เพียบพร้อมทุกอย่าง เขาอยู่คนละชั้นกับพวกเราด้วยซ้ำ”
“ว๊าว! เขาคงรักพี่เอยมาก”
“แต่เขาไม่รู้ว่าพี่เป็นผู้ชาย”
ขวัญมาถึงกับสะอึก “อะ...”
“เราคบกันมาเกือบปีแล้ว คบกันเงียบๆ ไม่ได้เปิดเผยให้ใครรู้ เพราะสถานะของเราค่อนข้างต่างกัน ซึ่งเป็นความสัมพันธ์ที่พี่โอเคนะ พี่มีความสุขมาก เพราะรู้สึกเหมือนโลกนี้มีเพียงเราสองคน หากต้องคบกันแบบลับ ๆ ไปเรื่อย ๆ พี่ก็รับได้ พี่ไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าความรัก แต่เมื่อไม่นานมานี้ คุณปู่ของเขาป่วยหนัก ต้องนอนโรงพยาบาลเป็นเดือน ท่านก็เลยกังวลเรื่องทายาทสืบสกุล ท่านอยากเห็นเหลนก่อนตาย เขาก็เลยขอพี่แต่งงาน”
“ทายาทสืบสกุล?” ปัญหาใหญ่แล้วมั้ยล่ะ “เหมือนในละครเลย”
“ซึ่งพี่ไม่สามารถทำได้แน่” เล่าพลางน้ำตาไหล หัวใจร้าวรานเหลือทน “คนอย่างพี่เป็นแม่ใครไม่ได้ พี่ไม่มีบุญพอ และถ้าเขารู้ความจริงเรื่องเพศสภาพของพี่ ไม่เพียงแค่ต้องเสียเขาไปเท่านั้น แต่เขาจะโกรธเกลียดพี่เข้าไส้ คงไม่อยากเห็นหน้าพี่อีกตลอดชาติ เพราะเขาไม่ชอบคนโกหก เขาเกลียดคนโกหกที่สุด!”
ขวัญมาฟังแล้วได้แต่อึ้ง “แล้วพี่จะทำไง”
“พี่ไม่อยากเสียเขาไป”
“แต่ถ้าเขารักพี่จริง เขาก็อาจจะให้อภัย”
“ไม่มีทาง! พี่รู้จักเขาดีมา” แรงสะอื้นทำให้เธอหายใจแทบไม่ออก ความรู้สึกเจ็บปวดกัดกินไปทั้งใจ “คนทั้งโลกเกลียดพี่ พี่ก็ไม่สนหรอกนะ แต่ถ้าเขาเกลียดพี่ พี่คงต้องตาย พี่ต้องตายแน่เลยมา”
“ใจเย็นนะพี่เอย”
ขวัญเอยคว้ามือน้องสาวไว้แล้วบีบแน่น สายตาบอบช้ำ อ้อนวอนร้องขอ “มา...มาช่วยพี่ได้มั้ย”
“ช่วย?” ขวัญมาถึงกับงง คนไม่เคยมีความรักอย่างเธอจะช่วยอะไรพี่ฝาแฝดได้ “ช่วยยังไง มาจะช่วยอะไรพี่เอยได้”
“มาเคยพูดว่าเราคือคน ๆ เดียวกัน”
“ใช่ มาเคยพูด และคิดอย่างนั้นจริง แต่มาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่ามาจะช่วยพี่เอยได้ยังไง?”
ขวัญเอยนิ่งคิดเพื่อถามใจตัวเองว่าเธอต้องการอย่างนั้นจริงหรือไม่ แล้วเธอก็ได้คำตอบ “ถ้ามาจะด่าว่าพี่เห็นแก่ตัวก็ได้ พี่ยอมเป็นคนเลว...ในเมื่อคนที่เป็นแอร์โฮสเตสคือขวัญมา ไม่ใช่ขวัญเอย เพราะงั้นมาจะช่วยไปเป็นตัวเองได้มั้ย”
“หา!!” ขวัญมาอุทานด้วยความตกใจ “พี่เอย!!!”
“ตอนเด็ก ไม่ใช่แค่พี่คนเดียวที่อยากเป็นแอร์โฮสเตส มาเองก็เหมือนกัน แต่มารักแม่มากกว่าตัวเอง มาก็เลยยอมทำทุกอย่างเพื่อให้แม่มีความสุข”
“พี่เอยพูดมาตรง ๆ เหอะ ถ้ามาไปทำงานแทนพี่ แล้วมาจะช่วยพี่เรื่องแต่งงานได้ยังไง มาไม่เห็นเข้าใจเลย”
“เพราะคนที่พี่จะแต่งงานด้วย เขาเป็นเจ้าของบริษัท”
“เจ้าของบริษัท !!!”
“มาช่วยพี่เถอะนะ” เธอบีบมือน้องสาวแน่นกว่าเดิม สายตาอ้อนวอนจริงจัง “แต่งงานกับเขาแทนพี่”
“พี่เอย!!!!” ขวัญมาอุทานเสียงหลง ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน เธอหูฝาดไปรึเปล่า
“แล้วมีลูกกับเขา”
“มีลูก!!!” ยิ่งแล้วไปกันใหญ่... “พี่เอยล้อเล่นเหรอ??”
“พี่ไม่ได้ล้อเล่น นี่เป็นการขอครั้งสุดท้ายของพี่ ถ้ามายอมช่วยพี่ พี่จะกลับไปขอโทษแม่และทำให้ครอบครัวของเรากลับมาเป็นเหมือนเดิม”
นี่คือสิ่งที่ขวัญมาต้องการมาตลอด...พี่ฝาแฝดรู้จุดอ่อนของเธอ !!
“เมื่อไหร่ที่มาคลอดลูกแล้ว เราก็มาสลับตัวกันเหมือนเดิม มาช่วยพี่ได้มั้ย เป็นแม่ของลูกให้พี่กับเขา เด็กคนนั้นจะเป็นลูกของเราทั้งสามคน”
ขวัญมาอึ้งจนพูดไม่ออก ดูเหมือนการกลับมาของพี่ฝาแฝด จะทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาล เธอจะต้องแต่งงานแทนพี่ฝาแฝด หนำซ้ำต้องมีลูกอีกด้วย อย่างนั้นเหรอ
“แม่...แม่ต้องไม่ยอมแน่”
“เราสองคนต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับตลอดชีวิต ห้ามให้แม่กับพ่อรู้เด็ดขาดว่าเราสลับตัวกัน แม่จะรู้เรื่องการแต่งงานและมีลูกไม่ได้”
“นี่มันเรื่องใหญ่ใช่เล่น แล้วฝ่ายโน้นเขาไม่สงสัยหรือว่าทำไมพี่ไม่มีญาติไปร่วมงานแต่งสักคน”
“เขาไม่สงสัยหรอก เพราะพี่บอกเขาว่าพี่เป็นเด็กกำพร้า”
“หา!”
“พี่ก็แค่...ตัดไฟแต่ต้นลมน่ะ อยากเก็บครอบครัวเอาไว้เป็นเรื่องส่วนตัว ไม่อยากให้ใครมายุ่ง หรือสืบสาวจนรู้เกี่ยวกับตัวตนของพี่ พี่ก็แค่อยากทำงานที่รัก อยากใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองต้องการ มันเป็นความตั้งใจที่พี่ไม่ได้ตั้งใจ มันเลยเถิดมาไกลจนพี่กลับตัวไม่ทันแล้ว”
“พี่คงรักผู้ชายคนนั้นมาก”
“ใช่ พี่รักเขามาก พี่เสียเขาไปไม่ได้จริง ๆ มาจะทำเพื่อพี่สักครั้งได้มั้ย ขอแค่ครั้งเดียว ครั้งสุดท้าย แล้วพี่จะไม่ขออะไรจากมาอีกเลย”
- ผู้เขียน
