เธอกับอนุชิตเจอกันครั้งแรกเมื่อยี่สิบห้าปีก่อน บนสะพานข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา ไม่ใช่แค่อนุชิตคนเดียวที่ตั้งใจจะไปทิ้งชีวิตไว้ที่นั่น ตัวเธอเองก็เช่นเดียวกัน หากไม่ได้อนุชิตช่วยไว้ เธอก็คงตายไปแล้ว
หลังจากเหตุการณ์นั้น เธอกับอนุชิตได้เป็นเพื่อนรักกันและตกลงจะช่วยเหลือกัน โดยอนุชิตจะปกป้องเธอกับลูก ส่วนเธอจะปกป้องตัวตนที่แท้จริงของเขา ทุกอย่างจึงลงตัว และยืดยาวมาจนถึงทุกวันนี้
“บอกแล้วไงว่าห้ามพูดชื่อนี้”
“อยู่กันแค่สองคนเอง จะกลัวอะไร ทำอย่างกับหนีคดีมางั้นแหละ ก็แค่หนี....”
“พี่ชิต!”
“ขอโทษ ตกลงเรื่องยัยมา จะเอาไง”
“ขอเวลาคิดอีกนิด”
อนุชิตค่อยโล่งใจ เพราะทีท่าของรุ่งนภาดูอ่อนลงกว่าเดิมเยอะเลย ขวัญมามีหวังแล้ว “นึกถึงความสุขของลูกไว้ก่อนนะขวัญ ซัพพอร์ตความฝันของลูกในวันนี้ จะได้ไม่ต้องเสียใจในวันหน้า ให้ลูกได้ทำในสิ่งที่ต้องการ โดยไม่ต้องรอให้พ่อแม่ตายก่อน เหมือนอย่างพี่ไง”
“รู้แล้วน่า
