ในที่สุดก็ได้พบกันอีก
1046 คำ
“สงสัยจะยุ่ง” เกือบเดือนมาแล้วที่เธอไม่ได้ข่าวคราวจากพี่ฝาแฝด ทั้งที่ปกติก็โทรศัพท์คุยกันทุกสัปดาห์ โดยพี่ฝาแฝดจะเป็นฝ่ายโทรหาเธอเอง ห้ามเธอโทรไปเด็ดขาด ซึ่งเป็นกฏที่พี่ฝาแฝดตั้งไว้ “แต่จะรู้มั้ยนะ...ว่าแม่รอพี่อยู่”
“ฮือ...ฮือออออ” เสียงร้องไห้ดังมาแต่ไกล ทำเธอตกใจหลุดจากความคิดคำนึง ก่อนจะหันไปเห็นสาวร่างท้วมผิวเข้มเดินเหมือนคนหมดแรงเข้ามาแล้วทิ้งตัวนั่งลงตรงข้ามกับเธอ ราวกับหมดอาลัยตายอยากในชีวิต
“เป็นอะไรพี่นุ้ย???” ขวัญเอยถามผู้จัดการร้านวัยสามสิบด้วยใจสั่นรัว หวาดหวั่นเกรงกลัวว่าจะเป็นข่าวร้าย “เกิดอะไรขึ้น ใครทำอะไรพี่ หรือว่าโดนลูกค้าด่า?”
“สามีพี่นุ้ยน่ะสิน้องเอย กำลังจะแต่งงาน!!”
“หา!! สามี?” แต่พี่นุ้ยยังโสดนี่นา หรือว่าจะเป็น... “อ๋อ หมายถึงนักร้องเกาหลีน่ะเหรอ วงอะไรน๊า?”
“ไม่ใช่! นั่นลูก ๆ ของพี่ พี่คิดกับเด็ก ๆ พวกนั้นเหมือนลูก แต่กับคนนี้...ฮืออออออ”
“คนนี้? ใครหรือคะ?”
“นี่ค่ะ สามีมโนของพี่นุ้ย” ผู้จัดการสาวสูดน้ำมูกฟืดฟาดขณะยื่นโทรศัพท์ให้ขวัญเอยดูภาพบนหน้าจอ “ไฮโซเหนือสุดหล่อไงคะ มีข่าวว่าเขากำลังจะแต่งงานแล้วค่ะ”
“ไฮโซเหนือ?” ขวัญเอยจ้องใบหน้าของผู้ชายในภาพด้วยสายตานิ่งอึ้งตะลึงงัน ไม่ใช่เพราะความหล่อของเขาที่ทำให้ใจเธอเต้นรัว แต่เพราะจำได้ว่าเขาคือคนที่ช่วยเธอไว้เมื่อสี่ปีก่อน ตอนที่เธอยังเป็นนักศึกษาฝึกงานที่โรงแรมแห่งหนึ่งแถวหาดสมิหลา “เขาดังเหรอพี่นุ้ย?”
“ดังสิเอย ดังกว่าพระเอกหลายคนซะอีก เขาทั้งหล่อทั้งรวย แถมมีข่าวกับดาราเยอะแยะ”
“เขาชื่ออะไรนะ” เธอไม่รู้หรอกว่าเขาชื่ออะไร แต่เขาเป็นผู้ชายที่เธอจำได้ไม่มีวันลืม เพราะเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้เธอวิ่งตามได้ ตอนนั้นเธอวิ่งตามหาเขาจนแทบหมดแรง แต่กลับไม่เจอเขาอีกเลย กระทั่งวันนี้ บนหน้าจอโทรศัพท์ของผู้จัดการร้าน...
“เหนือเมฆไง เขาชื่อเหนือเมฆ!”
“เหนือเมฆ?”
“แต่ไม่รู้แต่งกับใครนะ ไม่ได้บอกชื่อเจ้าสาวซะด้วย โอย อกอีนุ้ยจะแตก รู้งี้นุ้ยไปสมัครเป็นแอร์โฮสเตสดีกว่า !!! จะได้ใกล้ชิดกับเขา เขาจะได้เห็นนุ้ยอยู่ในสายตา!!!”
เธอเกือบจะถามอยู่แล้วว่านายเหนือเมฆคนนี้เกี่ยวข้องอะไรกับสายการบินรึเปล่า แต่โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นเสียก่อน ซึ่งเป็นสายจากคนที่เธอกำลังรอคอยนั่นเอง
“พี่เอย!!”
“อ๊ะ...อะไรนะ เรียกชื่อตัวเองทำไม?”
“เปล่าค่ะเปล่า เอยขอรับโทรศัพท์ก่อนนะ”
ขวัญเอยผละจากโต๊ะ เดินห่างออกไปยืนตรงริมคลอง กดรับโทรศัพท์สายนั้นด้วยความโล่งใจ ในที่สุดพี่ฝาแฝดก็ติดต่อกลับมา ทำเธอเป็นห่วงแทบแย่
“ตอนนี้พี่อยู่พัทลุงนะ”
“หา!!” เธอตกใจตาเหลือก ใจเต้นตึกตักไปหมด “จริงหรือพี่ แล้วตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน???”
“ร้านกาแฟในโรงแรม...”
เมื่อได้พิกัดโรงแรมจากพี่ฝาแฝดมาแล้ว ขวัญเอยก็รีบไปขอลางานในช่วงบ่ายทันที เชฟจ๊อดเห็นว่าเธอทำงานหนักติดต่อกันมาหลายวันแล้ว จึงอนุญาตให้เธอลางานได้
ขวัญเอยขับรถกระบะสีเทากลางเก่ากลางใหม่ซึ่งเป็นมรดกตกทอดมาจากคุณปู่เข้าไปในเมืองพัทลุง มุ่งไปยังโรงแรมที่พี่ฝาแฝดเข้าพัก โรงแรมขนาดกลางแต่บรรยากาศดี ตั้งอยู่ไม่ไกลจากสถานีรถไฟสักเท่าไหร่ สามารถมองเห็นภูเขาอกทะลุได้แบบเต็มตา
เมื่อถึงโรงแรม เธอรีบเข้าไปในร้านกาแฟแล้วมองหาพี่ฝาแฝดด้วยความตื่นเต้น เจ็ดปีมาแล้วที่ไม่ได้เจอกัน...มนุษย์อีกคนที่เหมือนกับเธอจนแยกไม่ออก
นั่น...สายตาของเธอหันไปเห็นหญิงสาวแสนสวยมาดดีนั่งอย่างสง่าอยู่ที่โต๊ะติดกระจก ใบหน้าสวยเรียบนิ่ง แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางชั้นดีอย่างพอเหมาะและลงตัว เรือนร่างสมสัดส่วนสวมใส่เสื้อผ้าหรูหราจากแบรนด์ดังที่เธอไม่รู้จัก ดวงตาที่เต็มไปด้วยความครุ่นคิดหันมองไปนอกกระจก ราวกับมีเรื่องกังวลใจรบกวนอารมณ์
วินาทีนั้น เธอห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลไม่ได้ แต่ก็ต้องรีบปาดทิ้งเพราะไม่อยากต้อนรับการกลับบ้านของพี่ฝาแฝดด้วยน้ำตานองหน้า เธอควรจะยิ้มให้สุดแก้มแล้วสวมกอดกับพี่ฝาแฝดให้เหมือนตอนอยู่ในท้องของแม่
“พี่เอย!”
นานมากแล้วที่เธอไม่ได้ยินใครเรียกเธอแบบนี้ แอร์โฮสเตสสาวเงยหน้ามองน้องสาวฝาแฝดด้วยหัวใจสั่นรัว ก่อนจะลุกขึ้นแล้วโผเข้าสวมกอดกัน
“มา!”
“พี่กลับมาแล้ว!” ความดีใจอย่างล้นเหลือทำให้หัวใจมันตื้นตันไปหมด สองพี่น้องได้กลับมาพบหน้ากันอีกครั้ง หลังจากได้ยินแค่เสียงผ่านทางโทรศัพท์มาหลายปี
“ว๊าว ชุดแอร์โฮสเตสของพี่สวยจัง”
“แกยังเหมือนเดิมเลยมา” ใช่แล้ว เธอไม่ได้ชื่อขวัญมา แต่เธอชื่อขวัญเอยต่างหาก ขวัญเอยแฝดผู้พี่ที่มีความเป็นหญิงมากกว่าขวัญมาแฝดผู้น้องเสียอีก สองคนแม้มีใบหน้าและรูปร่างที่เหมือนกันจนแยกไม่ออก แต่อุปนิสัยและสไตล์การแต่งตัวกลับแตกต่างกันสุดขั้ว “แต่งตัวเหมือนทอมบอยตลอด เป็นผู้หญิงรึเปล่าเนี่ย?”
“แหะๆ” ขวัญมาหัวเราะขำ ยอมรับว่าเสื้อเชิ้ต กางเกงยีนและรองเท้าผ้าใบเป็นเหมือนแบบฟอร์มของเธอไปแล้ว เธอนั่งลงตรงข้ามกับพี่ฝาแฝดด้วยท่วงท่าสบาย ๆ แล้วจ้องมองแบบไม่วางตา
“จ้องอะไรนักหนา จ้องอยู่ได้”
“พี่เอยสวยมากเลย สวยกว่าแต่ก่อนเยอะ”
ขวัญเอยยิ้มเขิน ภูมิอกภูมิใจกับความสวยของตัวเองมาตลอด สวยตามธรรมชาติที่ไม่ต้องทำอะไรเลย แต่กระนั้น มันก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบเหมือนผู้หญิงทั่วไป เพราะเธอมันก็แค่ผู้หญิงข้ามเพศ !!!
- ผู้เขียน
