"ยัยหลิว"
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อนนะ" ฉันตัดบทก่อนจะเดินออกมาเพราะไม่อยากเสวนากับคนพวกนี้ ตลอดหลายวันที่ผ่านมาฉันพยายามตีตัวออกห่างจากคนพวกนี้แบบเนียนๆ โดยการอ้างว่าไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดบ้างไปพบอาจารย์บ้างคือฉันทำทุกวิถีทางที่จะไม่ต้องพูดคุยกับคนกลุ่มนี้แล้วยิ่งฉันเห็นหน้าหยิมฉันก็อดคิดภาพตอนที่หยิมเข้าไปอ่อยเจไดในห้องน้ำผับไม่ได้ กล้าดียังไงมาอ่อยแฟนคนอื่นคิดแล้วก็เจ็บใจที่ทำอะไรไม่ได้เพราะเจไดขอไว้ ตอนแรกฉันคิดว่าเจไดปกป้องยัยนี่แต่เขาบอกว่าจะปกป้องทำไมที่เขาไม่ให้ฉันโวยวายเพราะไม่อยากให้ฉันมีศัตรูยิ่งคนพวกนี้ไว้ใจไม่ได้อย่าไปมีเรื่องด้วยดีที่สุดแต่ถ้าพวกนี้ยังทำเหมือนเดิมคือทำร้ายฉันลับหลังเขาจะจัดการให้เอง"
ฉันนั่งรอเวลาว่าเมื่อไหร่จะเลิกเรียนเพราะตอนนี้ใจฉันไปอยู่ทีเจไดแล้วไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่ จะโทรไปหาก็กลัวเขายุ่งอยู่
"เลิกเรียนแล้วไปช็อปปิ้งกันดีมั้ยหลิว" หย
