ปลาดอลลี่สีส้มอ่อนถูกนำมาจัดวางใส่จานเซรามิกสีขาวใบใหญ่ ก่อนจะตกแต่งหน้าจานด้วยซอสสีน้ำตาลเข้ม และผักหลากสี ตบท้ายด้วยพริกไทยดำโรยหน้าเป็นอันเสร็จ ผมยกเสิร์ฟขึ้นบนโต๊ะ แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้ถอดผ้ากันเปื้อนออก มืออุ่น ๆ ของใครบางคนก็สอดเข้ามาจากทางด้านหลังพลางซบหน้าลงอย่างออดอ้อน
“ตื่นเช้าจัง”
เสียงหวานเอ่ยถามอย่างงัวเงีย น่าจะลุกจากที่นอนแล้วมุ่งตรงออกมาหาผมเลย
“ยังไม่ชินกับเวลาที่นี่น่ะ”
เวลาที่เยอรมันต่างจากที่ไทยถึง 6 ชั่วโมง แม้จะย้ายมาอยู่ที่นี่ได้เกือบเดือนแล้ว แต่ผมก็ยังปรับตัวไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่ แต่คาดว่าไม่เกินเดือนหน้า ทุกอย่างคงจะเข้าที่เข้าทางมากกว่านี้
“กินข้าวก่อนนะ เดี๋ยวพาออกไปหาแม่”
ผมว่าพลางถอดผ้ากันเปื้อนออกจากตัวแล้วนำไปแขวนไว้จุดเดิม ก่อนจะเดินถือจานอาหารมาวางลงบนโต๊ะ มิลินจึงรีบตามมานั่งด้วยอย่างว่าง่าย
“โหหห! เปิดร้านอาหารได้เลยนะเนี่ย”
คนตัวเล็กทำตาลุกวาว
