ชุนหลันรีบลุกเดินไปดูที่เตียงในทันทีตามที่จินถิงถาม นางหันไปเห็นรอยเลือดที่ผ้าปูที่นอนตามที่สาวใช้นางบอกจริง ๆ แต่จะเป็นไปได้เช่นไรที่จะมีเลือดเช่นนี้ทั้ง ๆ ที่เมื่อคืนนี้นางหลับไปก่อน หรือว่า….
“เขางั้นหรือ”
“คุณหนู อีกเดี๋ยวจะมีนู่กวนมาเก็บผ้าคลุมเตียงไปเพื่อพิสูจน์ว่าเมื่อคืนนี้พวกท่านเข้าหอกันหรือไม่ หากนั่นมิใช่เลือดของท่านแล้วเป็นเลือดของผู้ใดกันเจ้าคะ”
“จินถิงเรื่องนี้เจ้าอย่าพูดไปโดยเด็ดขาด เรื่องนี้อันตรายมากข้าขอคิดดูก่อน ไปเถอะรีบไปห้องเสวย”
“เจ้าค่ะ”
นางเปิดประตูออกมาก็พบว่าเสิ่นกงรอทั้งคู่อยู่แล้ว นางลืมไปว่าบัดนี้เขาส่งเสิ่นกงมาเป็นองครักษ์ของนาง
“เชิญพ่ะย่ะค่ะ”
“ขอบใจมากเสิ่นกง”
ชุนหลันหันไปมองสบตาสาวใช้ของนางอย่างรู้ทันกัน พวกนางสนิทกันเพียงแค่มองตาก็รู้ใจว่าต่อไปคงต้องระมัดระวังเรื่องการพูดจากันมากขึ้นแล้วเพราะท่านอ๋องส่งหูตามาอยู่ใกล้ ๆ เช่นนี้คงไม่มีความเป็นส่วน
