“แต่ว่าตอนนี้…อ๊ะ!!”
มังกรยักษ์ไม่รอคำตอบหรือคำทักท้วงใดเมื่อสอดเข้าไปด้านในท่านอ๋องเองก็ไม่รั้งรอที่จะขยับสะโพกตามไปเช่นกัน เขาเบื่อนักที่มีคนมาขัดจังหวะเพราะรายงานที่พึ่งได้รับว่ามีคนของขุนนางชั่วลักลอบเข้ามาเพื่อจะลอบวางยาพระชายาของเขา มีหรือที่เขาจะปล่อยมันเอาไว้แต่คนอย่างเขาที่จะต้องฆ่าให้หมดถึงแก่นรังย่อมไม่มีทางแหวกหญ้าให้งูตื่น
“ท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันไม่ไหวแล้ว”
เขาจรดริมฝีปากประทับรอยที่ต้นคอนางและหันไปขบเม้มกกหูเพื่อปลอบโยนนางในจังหวะที่ร่างบางเกร็งสลับกับกรีดร้องในอ้อมกอดของเขายามที่เขาพุ่งน้ำรักเข้าไปด้านในพร้อมเสียงครางแหบต่ำในลำคอและก่ายกอดนางเอาไว้ในอ้อมกอดอีกครั้งด้วยความอ่อนเพลีย
“ชุนหลัน ข้าไม่มีทางยอมให้ผู้ใดแตะต้องเจ้าแม้แต่ปลายเส้นผม”
“หม่อมฉันไม่กลัวเพคะ ต่อให้นางเปลี่ยนแผนการมานอกจากนี้หม่อมฉันก็จะไม่เกรงกลัว ตราบใดที่พระองค์อยู่เคียงข้างเช่นนี้ต่อให้ภูผาถล่มลงต่
