หยุนเฟยไม่มีแรงจะตอบเขา เมื่อเขาค่อย ๆ ขยับกายส่วนล่าง นางค่อย ๆ ปรับตัวได้แต่ก็ยังเจ็บอยู่ ท่านอ๋องก้มลงมาจูบนางเพื่อปลอบโยน เมื่อเขาทำเช่นนี้นางจึงเริ่มรู้สึกว่ากล้ามเนื้อค่อย ๆ คลายตัวเพื่อรองรับเขาได้มากขึ้น
มือหนาเริ่มหันไปบดขยี้ยอดปทุมทั้งสองข้างอีกครั้ง คราวนี้เป็นหยุนเฟยที่เริ่มรู้สึกร้อนตรงจุดที่ร่างทั้งสองประสานกัน นางปรารถนาให้เขาขยับเสียที
“อ๊าา เว่ยหราน…อ๊าา”
“เจ้าเริ่มดีขึ้นแล้ว อาาา หยุนเฟยจากนี้ข้าจะหยุดไมไ่ด้แล้ว อาา”
“เว่ยหราน อ๊าาา เว่ยหราน อื้อ…..อ๊าาา”
เสียงเรียกร้องนี้แหละที่เขาต้องการฟังมาโดยตลอด นึกไม่ถึงว่าจะต้องมาทำเช่นนี้ในเวลาเช่นนี้ แต่เขากับนางใจตรงกันและกำลังจะหมั้นหมายกันอยู่แล้วเรื่องเช่นนี้ไม่ช้าหรือเร็วก็ต้องเกิดขึ้น เพียงแค่มันเกิดขึ้นก่อนเท่านั้น
“อาา หยุนเฟยข้าทนไม่ไหว ทีเดียวเลยนะ”
ลิ้นของเขาลากอยู่ที่ยอดอกของนาง หยุนเฟยโอบรอบคอเขาเอาไว้เพื่อใ
