“ข้าก็พูดตามบทกวีนิยายที่อ่านมาเท่านั้นเองเจ้าค่ะ โอ๊ย อาหงข้าเจ็บเจ้าจะขูดจนเนื้อหลุดเลยหรืออย่างไร ท่านน้าพอเถอะข้าแสบไปหมดแล้วเจ้าค่ะ”
“อีกหน่อย ยังไม่เสมอกันเลย”
“เฮ้อ….”
งานชมดอกท้อ วังหลวง
“ท่านพ่อ เหตุใดท่านจึงไม่มากับท่านน้าแค่สองคนกันนะ ข้าไม่ได้อยากมาด้วยเสียหน่อยดูสิคนตั้งมากมาย”
“หยุนเฟยอย่าเสียมารยาท อีกเดี๋ยวเจ้าก็อยู่กับอี้เหนียงแล้วอย่าก่อเรื่องวุ่นวายเล่าเข้าใจหรือไม่”
“ท่านพี่ หยุนเฟยไม่เคยก่อเรื่องนะเจ้าคะ”
“เฮอะ เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวเอาล่ะ ฝากเจ้าดูแลนางด้วยข้าต้องไปคุยกับเหล่าขุนนางด้านโน้นก่อน”
“เจ้าค่ะ”
“ทำหน้าให้ดี ๆ หน่อยเจ้าดูสิ มีผู้ใดทำหน้าหงิกตั้งแต่ยังไม่เริ่มเข้างานเช่นเจ้ากัน”
“ท่านน้ายังมาถามข้าอีก ท่านกับอาหงแล้วก็แม่นมจับข้าแช่น้ำขัดตัวจนตัวแสบไปหมดแล้วยังให้ข้ามาปั้นหน้ายิ้มอีกหรือเจ้าคะ ใจร้ายชะมัดเลย”
“หยุนเฟย !!”
“พี่เกาหาน”
“มาแล้
