“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ คือว่า….”
“ข้าสั่ง!! เจ้าไม่ได้ยินหรือ”
“พ่ะย่ะค่ะ”
จื่อลู่เดินคอตกลงมาจากรถม้าพร้อมกับมองรถม้าที่เคลื่อนตัวออกไป นี่เพราะเขาที่เสียนิสัยปากไวไปหน่อย
“เฮ้อ เรื่องบางเรื่องควรคิดแค่ในใจสินะ คนปากแข็งอย่างท่านอ๋องมีหรือจะยอมรับว่าชอบคุณหนูฟาง”
สองสามวันมานี้ท่านอ๋องไม่ได้ไปที่ค่ายผู้อพยพเลย แม้ว่าหยุนเฟยจะรอฟังข่าว และบางเรื่องฉินเกาหานก็บอกเล่าให้นางฟังทั้งเรื่องที่เกิดขึ้นในท้องพระโรงและเรื่องของขุนนางที่ถูกสั่งปลด อีกทั้งเรื่องของสกุลฟ่งที่ถูกสั่งให้มาประจำการที่นี่เพื่อรักษาคน ซึ่งเพราะคำสั่งนี้ ฟ่งลี่เซียนจึงจำเป็นต้องมานั่งตรวจรักษาคนที่นี่ทุกวัน
“คนต่อไป”
“สวยมากจริง ๆ นางเอกนี่เนอะ ดูสิขนาดเช็ดเหงื่อยังสวยเลย”
ฟางหยุนเฟยเดินเอาน้ำมาให้ฟ่งลี่เซียน นางอดจะชื่นชมความงามของนางเอกในนิยายผู้นี้ไม่ได้เลยจริง ๆ เพราะนางทั้งสวยและยิ้มเก่งมีน้ำใจกับผู้ประสบภัย นี่คื
