“อื้อ….อ๊าา อาาา…อืมมม”
เขาทำเช่นนั้นจริง ๆ ครั้งนี้ไม่ดุดันอีกแล้วแต่เป็นจูบที่อ่อนหวาน ปลอบประโลมแต่กายท่อนล่างกลับมิได้อ่อนโยนดั่งลิ้นและปากด้านบน มือที่กอดขานางข้างหนึ่งขึ้นเริ่มยกสูงจนลอย หยุนเฟยรู้ว่าเขาคงใกล้จะถึงสวรรค์แล้วจึงได้ปล่อยให้เขาครอบครองและเร่งจังหวะ เพราะนางเองก็จะถึงแล้วเช่นกัน
"อ๊าา เว่ยหราน!!
“หยุนเฟย…หยุนเฟยย ข้า….อาาา….”
ทั้งสองหลับไปไม่นานหลังจากศึกรักครั้งสุดท้ายจบลง หยุนเฟยนั้นตื่นมาเกืบจะเย็นแล้วเมื่อหันไปพบว่าท่านอ๋องยังคงหลับสนิทอยู่ข้าง ๆ สองสามวันนี้เขาคงเหนื่อยมากทั้งเรื่องคดีความ เรื่องที่ค่ายผู้อพยพถูกเผาและเรื่องที่ฟางหนิงเซียนฆ่าตัวตายในคุก
ตลาดเมืองหลวง
“คุณหนูได้ของครบหรือไม่ขอรับ”
“ข้าจะเดินไปร้านยาหน่อย รออยู่นี่แหละยาพี่ใหญ่ใกล้จะหมดแล้วข้าจะแวะซื้อโสมแดงกับเก๋ากี้หน่อย”
“ขอรับคุณหนู”
ฟางหลีเม่ยเดินไปยังร้านขายยา แต่ดูเหมือนว่าวันนี้ร้านยา
