“ท่านแม่ทัพ แต่ข้าไม่มีธุระอะไรจะคุยกับท่าน”
“ข้าหิวแล้ว”
“ท่านว่าอย่างไรนะ”
“ข้าบอกว่าข้า…หิวแล้ว กินข้าวก่อนแล้วค่อยไป”
“ท่านหิว ท่านก็กินไปสิเจ้าคะเกี่ยวอะไรกับข้าด้วย”
“ข้าได้ยินเสียงท้องเจ้าร้องเมื่อตอนเอาเสี้ยนออก เจ้าก็หิวแล้วเช่นกัน นั่งลงเถอะกินเป็นเพื่อนข้าหน่อยมีเรื่องจะเล่าให้เจ้าฟัง”
“ตอนที่ข้าอยากฟังท่านกลับไม่เล่า ตอนนี้ข้าไม่ได้อยากฟังแล้วเจ้าค่ะ”
“วันนั้นเป็นเรื่องใหญ่หลวงเกี่ยวข้องกับราชวงศ์แม้ว่าข้าอยากเล่าตามที่เจ้าถามก็มิอาจเปิดเผยได้เจ้าเองก็น่าจะเข้าใจข้าบ้าง”
“ข้าไม่ได้โกรธที่ท่านไม่ยอมบอก แต่ข้าโกรธที่ท่านขึ้นเสียงใส่ข้าต่างหาก”
“นั่นเพราะ….”
“เพราะข้าไม่ใช่พี่ใหญ่ ไม่เหมือนพี่ใหญ่ที่ท่านคอยแต่มอบรอยยิ้มและคำพูดดี ๆ ไม่กล้าแม้แต่จะตำหนิหรือตะคอกนาง ผิดกับข้าที่ท่านเห็นเป็นเพียง….น้องสาวเท่านั้น เอาล่ะท่านแม่ทัพรบกวนเวลาท่านมานานแล้ว กินให้อร่อยนะเจ้าคะ ข้
