เพราะความรู้สึกหมั่นไส้ที่คนตัวเล็กตรงหน้าออกอาการหึงหวงขนาดนี้แต่ก็ยังปากแข็งทำเป็นใส่อารมณ์กับเขาไม่หยุด สุดท้ายเลยต้องจัดการคนปากแข็งด้วยริมฝีปากของเขาอีกครั้ง
มาร์ตินค่อยๆ จูบริมฝีปากน่าจูบของพราวฟ้าอย่างช้าๆ ด้วยความเนิบนาบละมุน ก่อนจะหยุดจูบและผละออกจ้องตาพราวฟ้าในภายหลัง แต่มันก็แค่เสี้ยววินาทีเท่านั้นที่เขาหยุดมองตาเธอพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ แต่แอบทำให้คนถูกจ้องอย่างพราวฟ้าหัวใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำก่อนจะถูกจูบอีกครั้งในวินาทีถัดมา
แขนเล็กที่ถูกตรึงไว้ที่ผนังก่อนหน้านี้ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ เนื่องจากมือใหญ่ของมาร์ตินได้เปลี่ยนมาโอบรอบเอวพราวฟ้าแทน พราวฟ้าจึงยกแขนของตัวเองขึ้นโอบรอบคอของมาร์ตินไว้ ก่อนที่ร่างกายของพราวฟ้าจะถูกอุ้มเดินไปทางเตียงกลางห้องในขณะที่ริมฝีปากยังไม่ถอนออกจากกัน
ฟุบ!
"อื้ม~" เสียงทุ้มครางเบาๆ ในลำคอด้วยความพึงพอใจ หลังจากที่พาคนบนตักมานั่งลงปลายเตียงแล้วจัดการบดจู
