"พร้อมไหม"
หลังจากที่มาร์ตินถอนริมฝีปากตัวเองออกจากริมฝีปากของฉันไปอย่างอ้อยอิ่ง วินาทีถัดมาเขาก็ใช้มือปัดเส้นผมของฉันทัดไว้หลังหูก่อนจะเลื่อนนิ้วมือมาช้อนคางของฉันให้เชิดขึ้นเล็กน้อยจากนั้นก็สบตาของฉันอยู่อย่างนั้นสักพักก่อนจะเอ่ยถามฉันว่าพร้อมไหม
ใช่ เมื่อกี้มาร์ตินถามฉันว่าพร้อมไหม และด้วยสีหน้าและแววตาตอนนี้ของเขาที่มองเข้ามาในดวงตาของฉันอย่างหวานหยดย้อยปานน้ำผึ้งเดือนห้าแบบนี้ ก็คงไม่มีเรื่องอื่นนอกจากเรื่องนั้นเรื่องเดียว
"ถ้าฉันตอบว่าไม่พร้อมล่ะ"
"หึ..."
อึบ!
"อ๊ะ!" ตาบ้านี่! ฉันตกใจหมด
ฉันอยากจะใช้มือฟาดเข้าที่ไหล่ของมาร์ตินจริงๆ เลยที่จู่ๆ เขาก็ยกยิ้มมุมปากให้ฉันเผลอแล้วจัดการอุ้มฉันเดินไปที่เตียงโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว แถมพอมาถึงเตียงมาร์ตินเขาก็ตะครุบเข้าหาฉันพร้อมกับโน้มตัวลงมาบดจูบริมฝีปากของฉันด้วยความเร่าร้อนอีกครั้งอีกด้วย
อ่า...
ท่ามกลางความมืดสลัวภายในห้องที่
