มันเป็นเวลาที่ผ่านไปหลายนาทีมาก เนิ่นนานจนเธอรู้สึกว่าเริ่มหายใจไม่ทันและกำลังจะดันไหล่ของคนที่กำลังจูบเธอตอนนี้ออกไป แต่ให้ตายเถอะไอ้คนหน้ามึนนี่เขากลับรั้งต้นคอของเธอเข้าไปจูบซ้ำเฉยเลย
เธอจะตายอยู่แล้วนะ ปล่อยสักทีเถอะ
ผลัก!
แฮ่ก!
"นายกะจะฆ่าฉันทางอ้อมหรือไงถึงไม่ยอมปล่อยฉันสักที" หลังจากที่เป็นอิสระได้สำเร็จ พราวฟ้าก็ต่อว่าเสียงฉุนออกไปทันที ทำให้คนถูกต่อว่ายกยิ้มขึ้นเล็กน้อยที่ได้เห็นสีหน้าโกรธเกรี้ยวนั่นของคนตรงหน้าที่แสดงออกมา
หึ น่ารักและน่าแกล้งฉิบหาย
ใช่ พราวฟ้าในเวลานี้ช่างน่าแกล้งมากๆ ยิ่งเธอทำหน้าไม่พอใจแบบนั้นออกมาให้เห็นเขาก็ยิ่งอยากดึงแก้มนั้นของเธอให้หายมันเขี้ยวสักครั้ง ตอนเด็กๆ เวลาที่พราวฟ้าโกรธเธอชอบทำหน้าแบบนี้อยู่บ่อยๆ ไม่คิดว่าพอโตมาจนนมโตเท่าหัวเด็กทารกแล้วยังชอบทำหน้าแบบนี้อยู่อีก
"นี่ฉันโกรธนายอยู่นะ สำนึกบ้างไหมเนี่ย" เห็นคนตรงหน้าทำหน้าเหมือนไม่ได้สำนึก
