CRAZY BOY || 'กำราบเสือ'
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังลอยตัวอยู่ตรงหน้าผา เเต่จู่ๆ ก็มีเหมือนเเสงสีขาวที่ฉายภาพเปลี่ยนไปเป็นการที่ผมเห็นพี่เคนยืนอยู่ตรงหน้าเเล้วคลี่รอยยิ้มที่อ่อนโยนเเต่มันเเฝงไปด้วยคววามเศร้า ความหม่นหมอง รังสีความเจ็บปวดมันเเผ่กระจายออกมาจนผมต้องยกมือขึ้นกุมอกตัวเองเบาๆ
ผมฝันหรืออะไร.. ทำไมผมไม่ชอบมันเอาซะเลย
"พี่เคนจะไปไหน เดินเข้ามาหาผมหน่อย"ผมพยายามที่จะเกลี่ยกล่อมให้เขาเดินเข้ามาหาผม เพราะด้านหลังของเจ้าตัวตอนนี้มันคือดาดฟ้า
ดาดฟ้าที่เดิมที่ผมโดนไอ้เเว่นมันตามล่า..
"พี่รักเรานะ.."
"จะทำบ้าอะไรบอกให้เข้ามา! "ผมตะโกนออกไปสุดเสียง ถึงเเม้จะรู้ว่ามันเป็นเพียงเเค่ฝันเเต่มันเป็นฝันที่เหมือนจริงมากสำหรับผม ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองมันทำงานหนักจนเกินไป หายใจไม่ทั่วท้องไปหมด
ต่อให้ผมพยายามเดินเข้าไปใกล้เขามากเเค่ไหนมันก็ยิ่งเหมือนว่าคนตรงหน้าไกลห่างออกไปทุกที ตอ
