[SPEAK PART :: KENTA]
โรงพยาบาลผู้ป่วยทางจิต
ผมมองคนตัวเล็กที่ยืนเกาะประตูห้องผู้ป่วยของก้านพลูเเต่เข้าไปไม่ได้ อย่างที่รู้กันก็คือเธอมีความทรงจำที่เลวร้ายมาก ก่อนหน้านี้ผมไม่รู้ว่าเธอต้องพบเจออะไรมาบ้างเพราะเวลาก้านพลูเจอผมก็เอาเเต่ร้องไห้เเล้วก็วิ่งเข้ามากอดท่าเดียว วันนี้ไอ้เเสบมันอยากจะมาผมก็เลยพามาให้ตามคำขอ เเต่ดูสีหน้าจากวันนี้เเล้วผมค่อนข้างเสียใจตามนิดๆ มาทีไรก็ร้องไห้ตลอด
"ไม่ใช่ความผิดเราหรอกน่า เลิกร้องไห้ได้เเล้ว"ผมว่าก่อนที่จะรั้งเอวบางให้เข้ามาชิดตัว ตอนนี้ก้านพลูเธอกำลังนั่งเหม่อมองอะไรสักอย่างนอกหน้าต่างอยู่คนเดียว ผมยังไม่อยากเข้าไปตอนนี้หรอกกถ้าเธอเห็นอั่งเปามีหวังอาละวาดลำบากเจ้าหน้าที่อีกเเน่นอน
"ผมอยากเข้าไป.."
"ยังเข้าไปตอนนี้ไม่ได้ ไว้วันอื่นนะ"
บอกตามตรงว่าผมกลัวอั่งเปาจะได้รับอันตราย ผมยังไม่ไว้ใจเธอมากนักคุณหมอบอกว่าเธอยังคงมีอาการป่วยที่ค่อนข้างรุนเเรง
