[SPEAK PART :: KENTA]
เรื่องราวเมื่อคืนผมก็จำไม่ได้หรอกว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง เเต่ผมจำได้ว่าตัวเองนอนเเช่อ่างน้ำ มีความรู้สึกเหมือนว่าตัวเองไปเดินอยู่ในกองไฟเพราะมันลุ่มร้อนมากเมื่อคืน มาเจอหน้าเเฟนตัวเองเเต่ทำอะไรไม่ได้ว่าทรมานกายทรมานใจเเล้ว โดนเมินเจ็บปวดมากกว่าอีก
ผมทรมานน้องชายจนเเทบคลั่งก็จริงเเต่ผมหักหลังอั่งเปาไม่ได้ ที่จับใจความได้ก็เเค่..
'มิรินเธอเอาอะไรใส่ในน้ำ'
'เด็กนั่นสู้มิรินไม่ได้หรอกค่ะ กลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะเคน มีหลายคนที่รอนายอยู่นะ'
'ผม..อื้อ ไม่มีทางทรยศเขา พอเถอะ วันนี้ผมมาก็เพราะคุณอยากเธอเลิกติดต่อเเล้วก็รังควานเเฟนผมสักที เเค่นี้มันคงมากพอเเล้วไม่ใช่หรอ'
'ค่ะ.. อืม สุขสันต์วันเกิดนะวายุภัคร ..งั้นคืนนี้อยู่ด้วยกันนะคะ มิรินรู้ว่าคุณทนยานั่นไม่ไหวหรอก'
'อยะ อย่าจับ ผมจะอื้อ..อ่าส์'ตอนนั้นอารมณ์ผมจมดิ่งลงเหวไปเรียบร้อย เพราะฤทธิ์ยาที่รุนเเรงบวกกับมือไม้ขอ
