CRAZY BOY || 'กำราบเสือ'
เช้าวันรุ่งขึ้น
เป็นเช้าวันที่ผมหน้าตาเเละร่างกายป่วยขั่นสุด หลังจากที่เมื่อคืนผมเองก็เเทบจะไม่ได้นอนก็เลยกะว่าไม่นอนมันเลยก็เเล้วกัน ค่อยไปหาที่งีบเอาที่ห้องสมุดก็ได้ เเต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าตอนนี้ตาผมมันบวมจนลืมเเทบจะไม่ขึ้น หน้ายังดูไม่จืดอีกต่างหาก ผมมองสภาพตัวเองในกระจกตอนนี้เเล้วโคตรจะดูไม่ได้เลย
เฮ้อ~ ผมไม่อยากไปเจอหน้าเขาอีกเเล้วล่ะ
Rrrrrr~~
ผมเพ่งตามองไปที่เเสงจากหน้าจอโทรศัพท์เเละพยายามมองให้ออกว่าใครเป็นคนโทรมา เเต่ด้วยตาที่บวมปูดเเล้วก็ไม่มีเเว่นใส่ด้วยเเบบนี้มันยิ่งทำให้ผมมองไม่ออกว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา เเล้วตอนนี้มันก็พึ่งจะตีห้าด้วย
ใครมันจะโทรมาหาผมตอนนี้วะเนี่ย?
"ฮัลโหล.."ผมพูดขึ้นมือกดรับสายเรียบร้อย เเต่ปลายสายยังคงเงียบ ไม่พูดอะไรสักคำ เเต่พอจะกดวางสายผมถึงได้ยินเสียงของเขา เเละมันก็ทำให้ผมกลั้นความรู้สึกหน่วงอกเอาไว้ไม่อยู่
(ออกมาหาพี
