จื่อเถาเดินตามกลิ่นอาหารพบว่าบุรุษหนุ่มที่อายุห่างจากนางสักห้าหรือหกปีได้กระมัง สวมหมวกเหมือนพ่อครัวกำลังควงตะหลิวเคาะกระทะ ผัดอะไรสักอย่างอยู่ คล้ายผักบุ้งไฟแดง แต่ว่านั่นมันยอดผัก โลกที่นางจากมาเรียกคะแหนง หรือยอดผักคะน้าหลังเก็บเกี่ยวแล้ว คนจะเอามาผัดกินกับข้าวต้มกุ๊ย อร่อยอย่าบอกใคร
นางไม่รู้ชายผู้นี้เป็นพ่อครัวที่บ้านท่านตาเล็กหรือไม่ แต่นางชอบมองเขาเวลาทำดูเป็นหนุ่มวัยละอ่อนหน้าตาน่าเอ็นดูนัก ความมุ่งมั่นในแววตาที่โมงกระทะ ท่าทางควงตะหลิวอย่างคล่องแคล่ว มือที่จับกระทะอย่างมั่นคง นี่มันยอดพ่อครัวชัด ๆ
แต่เหมือนคนที่กำลังทำอาหารจะรู้ตัวว่านางกำลังแอบดู จึงหันมาหลังจากทำจานผัดเสร็จพอดี
“ท่านเป็นแขกที่มาจากเมืองหลวงใช่หรือไม่”
จางฉวน บุตรชายผู้นำหมู่บ้านตระกูลจาง ปีนี้เขาอายุสิบห้าแล้ว เนื่องจากเขาเก่งกาจทำอาหาร ท่านพ่อของเขาจึงให้มาทำอาหารต้อนรับคณะที่มาจากเมืองหลวงของท่านตาอวี่
