จื่อเถาเดินตามชายผู้นั้นไป แต่ก็ไม่ทันเขาหายวับไปกับตาราวกับเป็นนินจาเสียอย่างนั้น นางจึงไม่ได้สนใจไปทำงานของนางต่อ
ช่วงสายพ่อบ้านหยางซื่อเสียงเข้ามาพบนาง นางจึงหารือเขาเรื่องการรับหลงจู๊เพื่อมาจัดการในร้านแทนนาง นางจะได้ไปพัฒนาเรื่องอาหารและวัตถุ พวกผักต่าง ๆ นางอยากได้ที่ปลูกในห้วงมิติ รสชาติจะดีกว่าซื้อในตลาดนัก
“ท่านพ่อบ้าน ท่านหาคนที่ไว้ใจได้มาเป็นหลงจู๊ในร้านของข้าได้หรือไม่” จื่อเถาถามขึ้นหลังท่านตาเล็กให้มาดูความเรียบร้อยในร้าน และสอบถามว่ามีปัญหาสิ่งใดให้ท่านตาช่วยจัดการหรือไม่
“เรื่องรับหลงจู๊ข้าน้อยขอตรวจสอบให้ถ้วนถี่ขอรับ เหลาอาหารเพิ่งเปิดใหม่หากรับคนที่ไว้ใจไม่ได้มาดูแลอาจทำให้ร้านมีปัญหาได้”
พ่อบ้านพูดก็จริงนางเพิ่งเปิดอย่างไรก็ต้องคอยจัดการทุกอย่างเองไปก่อน แล้วค่อยหาคนมีฝีมือไว้ใจได้ อาเต๋อกับท่านลุงลู่มีประสบการณ์ก็จริงแต่แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไม่เก่ง หากนางจัดการเองล้
