4เดือนต่อมา
ตอนนี้ลลินอยู่ที่อยู่โรงพยาบาล ร่างเล็กนอนนิ่งอยู่บนเตียงโดยมีพ่อเลี้ยงดินยืนให้กำลังใจอยู่ไม่ห่าง เธอมีอาการกลัวและเกรงเล็กน้อยเพราะเป็นครั้งแรกที่เธอจะต้องผ่าคลอด และเธอก็จะได้เห็นลูกทั้งสองคนของเธอถึงแม้อีกคนจะไม่มีชีวิตแล้วก็ตาม
ดูเธอตื่นเต้นมากแล้วแต่พ่อเลี้ยงดินกลับตื่นเต้นมากกว่าเธอเสียอีก สีหน้าของเขาดูร้อนรนและลุกลี้ลุกลนแปลกๆถึงแม้จะไม่แสดงออกมาแต่ลลินก็รับรู้ได้ว่าพ่อเลี้ยงดินร้อนใจขนาดไหน
"ได้เวลาเข้าห้องคลอดแล้วค่ะ" พยาบาลเดินเข้ามาก่อนจะเข็นร่างของลลินเข้าไปในห้องคลอด โดยมีพ่อเลี้ยงดินเดินตามไปติดๆ
จนกระทั่ง....
"แว้ แว้ แง้ แง้ อุแง้ อุแง้"
การทำคลอดของลลินผ่านไปได้ด้วยดี ลูกของเธอคลอดออกมาอย่างปลอดภัย ส่วนอีกคนหมอได้นำไปห่อผ้าขาวเอาไว้โดยที่ไม่ให้ทั้งสองได้เห็นเพราะมันอาจจะทำให้บั่นทอนจิตใจกันได้
"ได้ลูกสาวนะครับ แข็งแรงสมบูรณ์ดีครับ" ลลินฉีกยิ้มออกมาอย่า
