[ เลโก้ :: PART ]
ผมนั่งรถมาพร้อมกับพี่เปอร์ที่ขับไปผิวปากไปอย่างอารมณ์ดี ผมก็อารมณ์ดีไม่ต่างกันหรอก พี่เปอร์บอกว่าอย่าเศร้าเเล้วก็คิดมาก เจ้าตัวน้อยในท้องจะได้ออกมาร่าเริงเเจ่มใส เเล้วก็เเข็งเเรง
ตอนนี้ผมเริ่มไม่อ้วกเเล้วเวลาอยู่ใกล้เขา กลับอยากกินพี่เปอร์ซะมากกว่า..
"พี่เปอร์ฮะ..พี่เปอร์ยังกลัวพ่อเลโก้อยู่หรือเปล่า.."
ผมงุดหน้าลงเเอบขำเขาไม่ให้พี่เปอร์รู้ ผมยังจำวันนั้นได้เเม่นพอบอกว่าเราสองคนคบกันพ่อไล่เอาลูกซองจะฆ่าพี่เปอร์ให้ได้
เเต่ตอนนี้พ่อเริ่มปรับทัศนคติเเละยอมรับพี่เปอร์เเล้ว ตอนนั้นที่เราพึ่งเริ่มคบกันพี่เปอร์ยังไม่มีงานทำเป็นหลักเป็นเเหล่งเลย พ่อผมเลยไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เเล้วตอนนั้นผมก็พึ่งเรียนมอปลายเองด้วย
เเต่ตอนนี้พี่เปอร์กลายเป็นศิลปินเเร็ปเปอร์เต็มตัวเเล้วอย่างน้อยพ่อก็ให้โอกาสไม่ผิดคนเเน่นอน..
"กลัวสิ เสียงลั่นไกลปืนวันนั้นพี่นี่จำได้เเม่นเลยนะ"
"ไม่ต้องกล
