“กูไม่รู้ว่ะ รู้อีกทีกูก็หวงเธอไปแล้ว”
“สัดโซล กูแม่ง!!! ขนลุกฉิบหาย ถ้าไม่ติดว่ามึงไม่ได้บอกพวกแม่งนะ กูจะถ่ายรูปไปอวดพวกมันทุกตัว กูว่าแล่นกันมาคอนโดกูแทบไม่ทัน”
“กูเครียดอยู่นะ แต่มึงก็ยังมีอารมณ์มาหัวเราะกู”
แชะ! แชะ!
“ทำเหี้ยไรของมึงไอ้สัดคีริน”
“กูขอเก็บภาพไว้ก่อนนะ จะเอาไว้วันมึงแต่งงาน กูจะแฉสภาพมึงให้เจ้าสาวรู้ เออว่าแต่มึงจะแต่งกับคนนี้ใช่ไหมว่ะ”
“สัดคีริน”โซลกางขาไปเตะเพื่อนที่พูดจาไม่เข้าหู
“ฮ่า! ฮ่า! ใครจะไปรู้ว่ะเผื่อมึงเปลี่ยนคน กูไปแฉจากงานมงคลก็กลายเป็นงานศพสิว่ะ”
“เขาคงไม่อยากแต่งกับกูหรอก เขาชอบคนอื่นอยู่”
“อะไรของมึงอีกไอ้โซล”คีรินขมวดคิ้วไม่เข้าใจที่เพื่อนพูด“มึงเอามาจากไหน?”
“เขาเมาแล้วหลุดพูดออกมา”
เป็นเรื่องที่เขาสลัดออกไปจากหัวเขาไม่ได้เลย ตั้งแต่ได้ยินเธอพูด อยากให้เธอพูดต่อใจจะขาดแต่เธอกลับจำไม่ได้ว่าเผลอหลุดพูดอะไรออกมา ที่จริงถ้าเขาอยากให้เธอพูด เขา
