กลับถึงกรุงเทพฯ อาการแพ้ท้องแทนเมียของโซลก็เป็นหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนคนเป็นแม่ตัดสินใจพามาแอดมิทที่โรงพยาบาล เพื่อนอนให้น้ำเกลือ ไม่ว่าเขาจะกินอะไรเข้าไปก็อาเจียนออกมาจนหมด ทำให้ไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้นจากเตียงนอน ซึ่งเมื่อเพื่อนในกลุ่มทราบข่าวก็มาเยี่ยมเขาทันที
อย่าใช้คำว่ามาเยี่ยม เรียกว่ามาสมน้ำหน้าเขาจะดีกว่า เพราะทันทีที่พวกมันมาถึง ก็พร้อมใจกันหัวเราะใส่หน้าคนป่วยโดยไม่เกรงใจ
“สมน้ำหน้าไอ้เสือโซล ฮ่า! ฮ่า!”คาเตอร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าคนป่วยและพูดใส่หน้าเพื่อนทันที
“มึงก็ไปสมน้ำหน้ามัน นอกจากมันจะกลัวเมียแล้วนะ มันยังแพ้ท้องแทนเมียอีกว่ะ”ยีนส์ที่ปกติไม่ค่อยพูด ก็ยังเข้ามาร่วมวงด้วย
“สัดยีนส์ ทำเหมือนมึงไม่กลัวเมีย อย่าให้ถึงทีพวกมึงนะ กูจะหัวเราะให้ฟันร่วง”
“ตอนนี้มึงเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ หน้ามึงซีดอย่างกับไก่ต้มเลยนะ”
ตะวันพูดขึ้นมาบ้าง ตอนนี้เขายังอยู่กรุงเทพฯ หลังจากงานแต่งโซ
