โซ่เสน่หาพันธนาการหัวใจ

มีเรื่องต้องคุยกันยาว...1

“งั้นเดี๋ยวเราไปก่อนนะ แล้วเจอกันที่ออฟฟิศจ๊ะ” วิมุกตราเอ่ยก่อนที่เธอจะรีบลุกชึ้นด้วยความรีบร้อน

“กลับไปเถอะ ไม่ต้องห่วง แล้วเจอกันจ้า” เอริกาโบกมือให้เพื่อนที่เดินไปด้วยรอยยิ้ม

หลังจากที่เพื่อนสนิทกลับไป เอริกาก็นั่งรออีกสักพัก ก่อนที่เธอจะถูกเรียกเข้าห้องตรวจ ซึ่งเมื่อเธอเข้าไปในห้อง หญิงสาวก็พบแพทย์นายแพทย์หนุ่มหน้าตาดี กำลังนั่งอ่านประวัติของเธออยู่ และหญิงสาวก็นั่งลงตรงหน้าโดยที่ยังไม่ได้มองหน้านายแพทย์หนุ่มชัดเท่าใดนัก

“สวัสดีครับคุณเอริกา” นายแพทย์หนุ่มเจ้าของไข้เงยหน้าขึ้นมองคนไข้ของเขาด้วยรอยยิ้ม แต่เมื่อทั้งสองเจอหน้ากัน ก็เหมือนว่าโลกทั้งโลกหยุดหมุนขึ้นมาทันที นายแพทย์หนุ่มนามว่าดลธีจำได้เป็นอย่างดีว่าเธอคือผู้หญิงที่อยู่กับเขาเมื่อคืนที่เต็มไปด้วยความทรงจำและความรู้สึกผิด ในขณะที่เอริกาก็จำเขาได้เช่นกัน เพราะต่อให้เธอจำเหตุการณ์ไม่ได้บางส่วน แต่เธอกลับจำเขาได้อย่างชัดเจน

เมื่อรับรู้ได้เช่นนั้น หญิงสาวก็สั่นไปทั่วทั้งร่าง เธอไม่รู้เลยว่าเธอจะทำอย่างไร ในเมื่อคนที่เธอไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ กลับเป็นแพทย์ที่เธอมาฝากครรภ์ด้วย หญิงสาวไม่อยากให้เขาต้องมารับผิดชอบกับเรื่องของเธอและลูก

“ฉันขอตัวนะคะ” ทันทีที่ได้สติเอริกาทำอะไรไม่ถูก การหนีจึงเป็นทางเลือกเดียวที่เธอมี

“อย่าเพิ่งไปสิครับ เรายังมีเรื่องต้องคุยกันอีกยาว” เมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคือใคร และด้วยอายุครรภ์ที่มันใกล้เคียงเหลือเกิน มิหนำซ้ำเธอยังบริสุทธิ์อยู่ แล้วจะให้ดลธีวางเฉยกับเหตุการณ์ตรงหน้าคงไม่ได้อย่างแน่นอน

“ฉันไม่มีอะไรที่จะต้องคุยกับคุณค่ะ ฉันจะไปฝากครรภ์ที่อื่น” เอริกาสั่นไปหมด เธอทำอะไรไม่ถูกแล้ว ยิ่งสายตาที่จดจ้องมาที่เธอ มันทำให้หญิงสาวหวั่นใจเป็นอย่างมาก

“มีสิ เรื่องลูกที่อยู่ในท้องคุณ อย่าบอกนะว่าผมไม่เกี่ยว” ดลธีไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะเกิดเรื่องราวเช่นนี้ แต่คืนนั้นเขาไม่ได้ป้องกันตัวเองจริงๆ และเมื่อเรื่องมันได้เลยเถิดมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาควรจะรับผิดชอบเธอ ไม่ว่าเธอจะต้องการหรือไม่ก็ตาม