โซ่เสน่หาพันธนาการหัวใจ

มีเรื่องต้องคุยกันยาว...2

“คุณไม่ต้องมารู้สึกผิดอะไรกับเรื่องที่เกิดชึ้นหรอกค่ะ ลูกของฉันฉันเลี้ยงเองได้” เอริกายืนยันหนักแน่น

“ไม่มีทาง ในเมื่อผมเป็นคนทำให้เขาเกิด ผมก็ต้องรับผิดชอบเขาเหมือนกัน” ดลธีกล่าวด้วยความไม่พอใจในความรั้นของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า

“ฉันขอยืนยันคำเดิม ได้โปรดอย่ามายุ่งกับฉันอีกเลย” เอริกากล่าวด้วยแววตาวิงวอน ก่อนที่เธอจะเปิดประตูเดินออกไป โดยไม่ได้สนใจผู้ชายที่อยู่ในห้องอีกเลย

ในขณะที่ดลธีก็ได้แต่มองตามหญิงสาว ป่วยการที่เขาจะตามเธอออกไป ในเมื่อตอนนี้เขามีข้อมูลทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับตัวเธอแล้ว เพราะฉะนั้นการจะตามหาตัวเธอ มันไม่ยากเลยสักนิดสำหรับเขา เขารู้สึกผิดที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นมา หากวันนั้นเขายับยั้งชั่งใจสักนิด เขาก็คงจะไม่ทำลายความบริสุทธิ์ของหญิงสาว

เขาตั้งใจว่าหากเขาตื่นขึ้นมา เขาจะรับผิดชอบเธอทุกอย่าง แต่ก็น่าเสียดายที่เธอจากไปโดยไม่ลา และเขาก็ไม่รู้จะไปตามหาตัวเธอที่ไหน จนกระทั่งวันนี้ เหมือนโชคชะตากำลังเหวี่ยงเธอให้มาเจอกับเขาอีกครั้ง และครั้งนี้เธอไม่ได้มาเพียงคนเดียว เธอกลับมีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขามาด้วย แล้วอย่างนี้เขาจะปล่อยเธอไปได้อย่างไร นั่นเป็นสิ่งที่ดลธีจะไม่มีวันยอมเด็ดขาด

ในขณะที่เอริกาก็รีบออกมาด้วยความรีบร้อน ทำไมเธอต้องมาเจอเขาที่นี่ คนที่เธอไม่อยากพบหน้าอีกตลอดชีวิต ทำไมฟ้าต้องแกล้งให้เธอมาเจอกับเขา โลกนี้มีสูตินรีแพทย์อีกมากมาย แต่ทำไมหมอที่เธอมาเจอวันนี้ต้องเป็นเขา ตอนนี้หญิงสาวตัดสินใจแล้ว เธอจะไม่กลับไปฝากครรภ์ที่นั่นอีกเป็นอันขาด เพราะเธอไม่อยากเจอเขา เธอจะยอมเสียเงินที่เพื่อนเธอจ่ายไปแล้ว และเธอจะรีบหาเงินใช้คืนให้เพื่อนเธอโดยเร็ว

ส่วนตัวเธอนั้นเธอตั้งใจว่าจะไปฝากครรภ์ที่โรงพยาบาลรัฐบาลราคาถูก ถ้าวิมุกตรารู้เรื่องอาจจะต่อว่าเธอก็ได้ แต่ไม่เป็นไร เธอยอมรับได้ หากว่าการโดนเพื่อนต่อว่าจะทำให้เธอไม่ได้กลับไปเจอเขาอีก

เมื่อกลับมาถึงที่ออฟฟิศ วิมุกตราก็แก้ไขงานเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอรีบเดินมาหาเอริกาด้วยความเป็นห่วง ซึ่งเมื่อเอริกาเจอหน้าเพื่อนสาว เธอก็ต้องรีบสารภาพกับเพื่อนทันที เพราะไม่อยากให้เพื่อนมารู้ทีหลังแล้วรู้สึกไม่ดี

“เราไม่ได้ฝากครรภ์หรอกนะมุก แล้วที่มุกจ่ายไว้ เราก็คงต้องขอทิ้งมันไว้ก่อน แล้วเราจะรีบคืนเงินมุกให้เร็วที่สุดนะ” เอริกาเอ่ยเสียงเศร้า

“ทำไมล่ะเอิง อยู่ดีๆ ทำไมยอมทิ้งเงินแบบนั้น” วิมุกตราเอ่ยด้วยความไม่เข้าใจแถมเสียงของเพื่อนสนิทยังดูไม่ปกติอีกด้วย

“เราเจอคนที่เรานอนกับเขาคืนนั้น” เอริกาเอ่ยเสียงสั่น

“แล้วไปเจอเขาได้ยังไง” เรื่องมันชักจะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ วิมุกตราเลยรีบถามออกไปอย่างร้อนใจ

“ก็เขาเป็นหมอที่เราฝากท้อง โลกมันกลมจนเราไม่อยากจะเชื่อ” เอริกาเอ่ยออกมาด้วยความกังวล

“แล้วเอิงหนีเขามาทำไม ทำไมไม่ให้เขารับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำกับเอิง” วิมุกตราเอ่ยถามออกไปด้วยความไม่เข้าใน ตอนแรกเพื่อนของเธอทำตัวไม่ถูกเพราะไม่รู้ว่าใครคือพ่อของเด็ก แต่ตอนนี้เมื่อรู้แล้ว ทำไมกลับวิ่งหนีออกมาแบบนี้ แล้วยิ่งผู้ชายคนนั้นเป็นถึงนายแพทย์แล้วด้วย มันไม่มีเหตุผลอะไรให้เพื่อนของเธอหนีเลย

“เราไม่อยากให้เขามารับผิดชอบเพราะความผิดพลาด แล้วอีกอย่างถ้าเขามีครอบครัวอยู่แล้ว เราก็ไม่หน้าด้านพอที่จะไปแย่งสามีใคร เพียงเพราะว่าเราท้องหรอกนะ” เอริกากล่าวเสียงเครียด

“ถ้าเอิงคิดอย่างนั้นเราก็ตามใจ ส่วนเรื่องเงินไม่ต้องรีบคืนหรอก คืนเมื่อไหร่ก็ได้ เพราะมันต้องไปฝากครรภ์แล้วใช้เงินอีกเยอะ เราไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินหรอก เพราะฉะนั้นเอิงไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนี้” วิมุกตราเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เธอจะบีบมือเพื่อนสนิทเพื่อให้กำลังใจ

“ขอบคุณมากนะมุก” เอริกาเอ่ยด้วยความซาบซึ้งใจ