สี่เดือนต่อมา....
"น่านไปเรียนได้แล้วนะลูกสายมากแล้ว" แม่เดินเข้ามาบอกเขาขณะที่เขากำลังห่มผ้าให้พาฝันหลังจากที่เขาจัดการเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอเรียบร้อยแล้ว มันคือกิจวัตรประจำวันของเขาในทุกๆ วันที่เขาทำมาตลอดสามเดือนที่ผ่านมาตั้งแต่พาฝันย้ายกลับมาพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านหลังจากที่นอนรักษาอาการอยู่ที่โรงพยาบาลหนึ่งเดือนเต็มๆ เพราะพาฝันไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้
ครับ....ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้พาฝันเธอยังไม่ฟื้นเลยครับเธอกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรามีเพียงลมหายใจเท่านั้นที่ยื้อชีวิตเธอไว้ให้อยู่กับเขาและทำให้รู้ว่าเธอยังไม่ได้จากเขาไปไหน เขาไม่รู้ว่าเธอจะฟื้นจะรู้สึกตัวขึ้นมาเมื่อไหร่ตอนไหนซึ่งคุณหมอเองก็ไม่สามารถบอกได้เหมือนกัน เขาจำวันแรกที่เขารู้ว่าพาฝันต้องกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราเขาแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปเขาอยากฆ่าตัวตายให้รู้แล้วรู้รอดเขาไม่อยากทนเห็นพาฝันเป็นแบบนี้มันทรมานใจยิ่งกว่
