น่านฟ้า
"ขอบใจนะ แต่ต่อไปไม่ต้องทำอะไรเพื่อพี่ทั้งนั้นนะ"
"หมายความว่าไง"
"พี่ตัดสินใจแล้ว ว่าพี่จะไปอยู่กับพ่อแม่พี่เกาหลี"
คำพูดเพียงไม่กี่ประโยคของคนตรงหน้าที่พูดกับเขาด้วยสีหน้านิ่งเรียบโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอคิดอะไรอยู่กันแน่แต่มันทำให้เขาแทบไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้ เขาเฝ้ารอให้เธอฟื้นและตื่นขึ้นมาเพื่อมารับฟังคำพูดเหล่านี้งั้นเหรอ ไม่อ่ะ เขาไม่ยอมเธอจะไปไหนไม่ได้เขาไม่มีทางยอมเด็ดขาดแม้จะรู้ว่าสิ่งที่เขาเคยทำมันจะผิดแต่ถ้าต้องเสียเธอไปเขาไม่มีทางยอมความคิดเห็นแก่ตัวเริ่มผุดขึ้นมาในหัว ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงจะบังคับให้เธอทำตามที่เขาต้องการแต่......แต่ตอนนี้เขาทำแบบนั้นไม่ได้เขาไม่อยากบังคับจิตใจเธออีกเพราะเธอผ่านความเจ็บปวดเพราะเขามามากพอแล้ว แล้วเขาควรจะทำยังไงเพื่อไม่ให้เธอไปจากเขาถ้าเธอไปแล้วเขาจะอยู่ยังไง
"ถ้าเธอไปแล้วฉันจะอยู่ยังไงพาฝัน"
"ก็อยู่ในแบบที่น่านเคยอยู่เหมือนตอ
