พาฝัน...
เธอนั่งคุยถามสารทุกข์สุกดิบของพ่อกับแม่และช่วยท่านขายผลไม้อยู่สักพักเสียงมือถือเธอก็ดังขึ้น
ตี๊ดดดดดดดดด ตี๊ดดดดดดดดดด
เธอหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าปรากฏว่าเป็นเบอร์ของน่านฟ้าค่ะ เขาคงโทรมาตามเธอกลับเพราะคงเห็นว่าเธอออกมานานมากแล้ว
"ฮัล..." เธอพูดยังไม่ทันจบประโยคน่านฟ้าก็พูดแทรกขึ้นมาทันทีด้วยน้ำเสียงโมโห
"เธอไปซื้อของถึงไหนวะ ทำไมยังไม่กลับมาอีก"
"เอ่ออ คือว่า"
"อยู่ไหนแล้วจะกลับมะไหร่!! "
"กำลังจะกลับแล้ว อีกครึ่งชั่วโมง"
"อีกสิบห้านาที ถ้ายังไม่ถึงบ้าน คืนนี้เธอโดนฉันแน่" ตู๊ดดดดดดดดดดด
"น่าน!!! " เขาวางสายไปแล้วค่ะ แม้เขาจะพูดว่าจะปรับปรุงตัวแต่เวลาที่เธอทำเขาโมโหไม่พอใจเขาเขาก็จะขู่เธอแบบนี้ตลอด แต่เธอก็ผิดด้วยและเพราะออกมานานเกินไป ไม่แปลกที่เขาจะโทรมาโวยวายแบบนี้
"ใครโทรมาตาม เพื่อเหรอลูก"
"เอ่ออ ไม่ใช่เพื่อนหรอกค่ะ"
"แฟนล่ะสิใช่ไหม ลูกพ่อน่ารักขนาดนี้ต้องมีแ
