ตอนที่ 5
เพราะเธอน่าสนใจ
อธิปัตย์เดินกลับมาที่รถพร้อมกับส่งกาแฟให้เพื่อน
“อ่ะ ฉันเอามาให้”
“ขอบใจนะ นี่ลงไปช่วยงานฉันแล้วยังซื้อกาแฟมาให้อีก นายเป็นคนมีน้ำใจจริงๆ นะ แล้วเธอว่าอะไรหรือเปล่าที่ฉันหาคนในแบบที่เธอต้องการไม่ได้”
“เธอไม่ว่าอะไรนะ”
“ค่อยโล่งใจไปหน่อยว่าแต่เธอสวยไหมว่ะ” ทินภัทรถามขณะกำลังขับรถออกจากหน้าร้านอัญญาคาเฟ่
“สวยสิ สวยมากด้วย ฉันไม่คิดเลยนะว่าผู้หญิงสวยอย่างคุณอัญญาจะยังไม่มีแฟน มันไม่น่าเป็นไปได้เลย” เขาพูดแล้วยิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้าสวยหวานของผู้หญิงที่เจอก่อนหน้านี้
“เธอสวยขนาดนั้นเลยเหรอวะ” ทินภัทรถามย้ำ
“ก็บอกแล้วไงว่าเธอสวยมากๆ สวนจนฉันไม่กล้าปฏิเสธ”
“นายหมายความว่ายังไงอธิป”
“ฉันบอกเธอไปว่าฉันตกลงจะรับงานเป็นแฟนเช่าของเธอ”
“อะไรนะ” ทินกรตกใจกับคำตอบที่ได้ยินจากปากของเพื่อน
“ฉันบอกว่าฉันรับงานเป็นแฟนเช่าของเธอไปแล้ว” เขาตอบอีกครั้งอย่างชัดเจน
“นี่นายจะบ้าหรือเปล่าฉันให้นายลงไปปฏิเสธเธอนะ” ทินภัทรตกใจที่เพื่อนรับทำงานเป็นแฟนเช่า
“ถ้านายเห็นหน้าเธอนายจะปฏิเสธไม่ลงเลยล่ะ” อธิปัตย์พูดไปยิ้มไป
“นายรับงานเธอไปแล้วทีนี้จะเอายังไงต่อล่ะ”
“รับงานเธอแล้วก็ต้องทำงานให้เธอสิ พรุ่งนี้เธอนัดฉันมาคุยเรื่องรายละเอียดเพื่อทำความรู้จักกันที่ร้านด้วยนะ”
“นี่นายเอาจริงเหรออธิป”
“เอาจริงสิ ยังไงนายไปทำสัญญาให้ฉันด้วย ฉันว่าทำงานแบบนี้มันก็สนุกดีได้ค่าขนมด้วย”
“นี่ค่าจ้างแค่ห้าพันมันแค่เศษเงินของนายเลยนะอธิป”
“รู้ว่ามันอาจจะเป็นแค่เศษเงินแต่สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่เงินหรอกนะทินฉันอยากรู้จักเธอให้มากขึ้นอยากจะรู้ว่าทำไมผู้หญิงสวยๆ ถึงยังไม่มีแฟนสักที คุณอัญญาเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมาก”
“นายรู้มั้ยกฎข้อหนึ่งของการเป็นแฟนเช่าก็คือห้ามตกหลุมรักลูกค้า ห้ามมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับลูกค้านั่น”
“มันกฎของลูกน้องที่บริษัทของนายนี่ทิน แต่ฉันไม่ใช่ลูกน้องของนายนะเพราะฉะนั้นฉันอยากจะทำอะไรก็ทำ”
“เฮ้ยนายจะทำอะไรกับเธอไม่ได้นะ เสียชื่อบริษัทหมด”
“เอาน่า ฉันไม่ทำให้นายเดือดร้อนหรอก”
“แต่นายต้องไปเป็นแฟนเช่าของเธอจริงๆ นะ”
“ก็จริงสิใครว่าฉันพูดเล่นกันล่ะ”
“ถ้าทำแบบนี้แล้วแบบนี้ไม่กลัวคนอื่นจะจับได้เหรอ”
“ใครจะจับได้กันล่ะทิน เพื่อนที่เมืองไทยของฉันก็ไม่มีใครรู้ว่าฉันมาที่นี่แต่ถ้าบังเอิญเจอกันก็บอกเขาไปตามตรงก็ได้ว่าฉันกับคุณอัญญาเป็นแฟนกัน”
“แล้วนายคิดว่าจะบอกข้อมูลของนายมากแค่ไหน”
“ก็จะบอกว่าฉันกำลังตกงานอยู่และบังเอิญมีเพื่อนแนะนำให้มารับงานนี้เพื่อฆ่าเวลาระหว่างสมัครงานน่ะสิ เดี๋ยวนายไปส่งฉันที่คอนโดนะแล้วอย่าลืมทำสัญญาเตรียมไว้พรุ่งนี้ฉันจะไปรับที่บริษัท”
“จะเอารถไว้ใช้ซักคันไหม”
“มันจะดีเหรอวะเป็นคนรับจ้างเป็นแฟนเช่าแถมยังตกงานแต่มีรถขับ”
“ก็บอกไปสิว่านี่มันเป็นหนึ่งในบริการของบริษัท ในช่วงเปิดตัวใหม่ซึ่งโปรโมชั่นนี้จะหมดหลังจากเปิดตัวบริษัทไปครึ่งปี”
“แค่นี้เธอก็ไม่รู้หรอก”
“ถ้างั้นเรื่องรถฉันจัดการเองก็แล้วกันพรุ่งนี้ว่าจะเข้าไปดูที่โชว์รูม”
“เฮ้ย...ถ้านายเข้าไปดูรถในโชว์รูมเรื่องก็คงรู้ถึงที่บ้านของนายแน่” ทินภัทรเตือน
“เออ...จริงด้วยฉันลืมไปเลยถ้างั้นนายจัดการเรื่องรถหน่อยนะ เดี๋ยวฉันจะส่งรุ่นกับสีที่ฉันต้องการไปให้”
“ไม่มีปัญหาเดี๋ยวฉันจัดการให้”
“ได้เดี๋ยวฉันจัดการให้ ว่าแต่พรุ่งนี้นายยังไม่ต้องขับรถไปที่ร้านของเธอลงนะ นั่งแท็กซี่ไปก่อนเดี๋ยวเธอจะสงสัยเอาเอาเป็นว่าวันงานค่อยขับไปรับเธอก็แล้วกัน”
“ฉันรู้หรอกน่าอะไรไม่ต้องมาย้ำ ขอบใจมากนะที่มาส่งแล้วเจอกันพรุ่งนี้”
อธิปัตย์ลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เข้ามายังคอนโดมิเนียมหรูที่เขาซื้อไว้ ชายหนุ่มคิดว่าจะมาพักผ่อนที่นี่ก่อนสักสามเดือนจากนั้นค่อยบอกทางว่าบ้านว่าตนเองเรียนจบและกลับมาแล้ว
เขาไปเรียนต่อปริญญาโทที่ต่างประเทศจากนั้นก็ทำงานอยู่ที่นั่นหนึ่งปีก่อนตัดสินใจกลับมาช่วยกิจการของครอบครัวที่เมืองไทยซึ่งตอนนี้บิดากับพี่ชายของเขากำลังช่วยกันบริหารงานอยู่ ครอบครัวของเขาเปิดบริษัทผลิตสินค้าพวกแชมพู ครีมนวดซึ่งมีทั้งที่เป็นแบรนด์ของตัวเองและรับผลิตให้กับแบรนด์อื่น
อธิปัตย์อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็เปิดกระเป๋าออกมาจัดเข้าที่ก่อนจะล้มตัวลงนอน แต่เพราะเวลาที่ต่างกันระหว่างอังกฤษและที่นี่ทำให้อธิปัตย์นอนไม่หลับอีกอย่างเขาก็เอาคิดเอาแต่คิดถึงใบหน้าสวยหวานของผู้หญิงที่ชื่ออัญญารินทร์
เขาเจอผู้หญิงสาวมามากแต่ไม่มีใครดึงความสนใจของเขาได้มากเท่ากับอัญญารินทร์มาก่อน