Jack of spade. 06
2601 คำ
Ep.6
Prikgang talk.
พอมาถึงผับ ฉันก็รีบเดินแยกออกมานั่งจิบค็อกเทลรอไอ้สองตัวนั้นคนเดียวที่บาร์ ส่วนแจ็คเขาก็ไม่ได้เดินตามมา ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว! ฉันจะได้ไม่ต้องอารมณ์เสียไปมากกว่านี้! กล้าดียังไง!? มาว่าฉันไปขโมยชุดหมามาใส่! ถึงมันจะตัวเล็กจริงๆก็เถอะ ฉันก็ส่องกระจกดูก่อนจะออกบ้านแล้วนะ มันก็ออกจะสวยดี!! มาว่าซะฉันเกือบเสียความมั่นใจ!! เหอะ!!
ส่วนไอ้กราฟกับไอ้ทัชก็มาช้ากันเหลือเกิน! บอกว่ากำลังออกบ้านมาตั้งแต่ที่ฉันพึ่งมาถึง จนตอนนี้ยังไม่เห็นหัวเลย!! แต่ก็ช่างมันเถอะ! เพราะมันเป็นความผิดฉันเอง ที่ดันอยากออกมาวันนี้... เอาเป็นว่าฉันจะนั่งดื่มรอพวกมันอย่างสวยๆแบบนี้ละกัน ถ้ามันจะมาเดี๋ยวคงโผล่หัวมาเองนั่นแหละ
ที่ฉันอยากออกมาวันนี้ก็เพราะว่า ตอนที่เคยมากับพวกไอ้กราฟไอ้ทัช มันมันส์มาก!! และฉันก็สนุกมาก!! แต่ฉันก็ไม่มีโอกาสมาได้บ่อยๆไง พอมีโอกาสฉันก็เลยไม่อยากพลาด5555 คือมันรอไม่ไหวแล้วอ่ะ ฟังดูเหมือนเด็กพึ่งหัดเที่ยวนะ แต่มันก็เป็นแบบนั้นจริงๆค่ะ ชีวิตตอนม.ปลายฉันน่ะ มีคนไปรับไปส่งที่โรงเรียนทุกวัน เลิกเรียนก็ต้องไปเรียนพิเศษต่ออีก ชีวิตวนเวียนอยู่แบบนี้แหละค่ะ น่าเบื่อมาก!! พอเข้ามหาฯลัย ฉันก็ลองขอพ่อออกมาอยู่หอคนเดียว แต่พ่อก็ไม่ยอม อ้อนยังไงก็ไม่อนุญาต จนฉันยอมแพ้ไป เวลาจะเที่ยวทีฉันก็เลยต้องโกหกหรือไม่ก็แอบมาแบบนี้แหละค่ะ ดูวุ่นวายเหมือนจังเนอะ55
"นั่งคนเดียวแบบนี้ ไม่เหงาหรอครับ?" ฉันกำลังนั่งมองบาร์เทนเดอร์ชงเหล้าเพลินๆ แต่อยู่ๆก็รู้สึกว่ามีคนพูดและนั่งลงข้างๆฉัน ฉันจึงละสายตาจากบาร์เทนเดอร์ที่กำลังชงเหล้าอยู่แล้วหันไปมอง ก็เจอผู้ชายคนหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังนั่งส่งยิ้มมาให้ฉันอยู่
"คุยกับฉันหรอคะ?" ฉันถามและชี้เข้าตัวเอง เพราะไม่แน่ใจว่าประโยคเมื่อกี๊เขาพูดกับฉันหรือพูดกับใคร
"ครับ พี่ชื่อฟิวส์นะ" เขาพูดแล้วยิ้มให้ฉันแววตากรุ้มกริ่ม ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเจ้าชู้แน่ๆ ไม่น่าไว้ใจเลยผู้ชายคนนี้! ไอ้กราฟกับไอ้ทัชเคยบอกฉันว่า ผู้ชายในผับมันไว้ใจไม่ได้! เข้าหาเพื่อหวังผลทั้งนั้น คนนี้ก็คงเหมือนกันสินะ
"ค่ะ" ฉันตอบไปอย่างไม่สนใจ และยกค็อกเทลสีสวยของตัวเองขึ้นมาจิบต่อพร้อมกับมองเมินไปรอบๆร้าน ไม่ได้สนใจผู้ชายที่กำลังมองฉันอยู่
"แล้วนี่มาคนเดียวหรอคะ?" แต่เขายังคงชวนฉันคุยต่อ ฉันเคยได้ยินมาว่าผู้ชายที่พูดคะพูดขาเนี่ย! จะร้ายมากๆ
"เดี๋ยวเพื่อนตามมาค่ะ" ฉันก็ตอบเขาไปตามมารยาท เพื่อไม่ให้ดูน่าเกลียดเกินไป
"งั้น...ขึ้นไปนั่งกับพวกพี่ข้างบนก่อนมั้ยคะ? นั่งตรงนี้คนเดียวมันอันตรายนะ" เขาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงที่ดูแบบ...ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นก็คงจะคล้อยตามอ่ะค่ะ แต่กับฉันบอกเลยว่ามันใช้ไม่ได้ผล!
"ขึ้นไปบนนู้นจะยิ่งไม่อันตรายกว่านั่งตรงนี้หรอคะ?" ฉันเลิกคิ้วถามเขาไปตรงๆตามความสิ่งที่ฉันคิด
"พี่ว่า..."
"พอดีว่ามาแค่กินเหล้าค่ะ ไม่ได้มาหาผู้ชาย! ต้องขอโทษด้วยนะคะ"
"!!!" ฉันพูดตัดบทไปด้วยความรำคาญ ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้ ส่วนเขาก็ดูจะอึ้งๆกับประโยคเมื่อกี๊ของฉันนะ ถ้าฉันไม่พูดไปแบบนั้นเขาก็คงไม่ยอมหยุดง่ายๆแน่ ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อที่ไอ้สองตัวนั้นมันบอกแบบร้อยเปอร์เซ็นหรอกนะคะ แต่วันนี้พอมาเจอกับตัวฉันเชื่อละค่ะ ผู้ชายในนี้ไว้ใจไม่ได้จริงๆ - -
"ไอ้พริกแกง! รอนานมั้ยวะ?" ไอ้กราฟทักขึ้นทันทีที่มันเดินมาถึงตรงที่ฉันนั่งอยู่ แต่ฉันไม่ได้ตอบมันหรอกค่ะ เพราะฉันรอดูปฏิกิริยาของผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆฉันอยู่ ว่าฉันพูดไปขนาดนั้นแล้วเขาจะว่ายังไง!?
"อ่าวเฮีย! หวัดดีครับ ทำไมวันนี้มานั่งนี่อ่ะ?" ไอ้กราฟหันไปมองผู้ชายคนนั้นแล้วทำหน้าตกใจ ก่อนจะพูดขึ้นอย่างสนิทสนมพร้อมกับยกมือไหว้
"อืม แค่ผ่านมานิดหน่อย กูไปละ" ผู้ชายคนนั้นพยักหน้าแล้วพูดกับไอ้กราฟเล็กน้อยก่อนจะลุกเดินออกไป
"ไว้เจอกันเฮีย"
=br=
"ดะ เดียวนะ ไอ้กราฟมึงรู้จักเขาด้วยหรอ!?" พอเขาเดินออกไป ฉันก็สะกิดไอ้กราฟแล้วมัน
"รู้จักดิ เฮียฟิวส์เป็นรุ่นพี่ที่มอเราเรียนบริหารปี3 น้องครับ! On the rock ที่นึง"
"มึงถามทำไมวะ?" ไอ้กราฟตอบฉันแล้วหันไปสั่งเหล้ากับบาร์เทนเดอร์ก่อนจะหันกลับมาถามฉันต่อ
"เมื่อกี๊เขา..." แล้วฉันก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อกี๊ให้มันฟัง ส่วนมันก็ตั้งใจฟังฉันเป็นอย่างดี
"ฮ่าๆๆๆ จริงปะ? แล้วเฮียทำหน้าไงวะ? ตอนมึงพูดจบอ่ะ" พอฉันเล่าจบไอ้กราฟก็ระเบิดหัวเราะออกมาอย่างถูกใจก่อนจะถามฉัน
"ก็น่าจะสตั๊นอ่ะ ดูหน้าเจื่อนไปเลย กูพูดจบมึงก็มาพอดีอ่ะ" ฉันพูด
"55555มึงนี่ สุดยอดไปเลยพริกแกงเพื่อนรัก มึงรู้ปะ? มึงน่าจะเป็นผู้หญิงคนแรกได้มั้ง ที่กล้าหักหน้าเฮียฟิวส์แบบนั้น โอ้ยกูขำ5555" ไอ้กราฟพูดไปขำไปอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่
"ก็พวกมึงเคยบอกกู ว่าผู้ชายในผับไว้ใจไม่ได้ กูก็เลยพูดไปแบบนั้น"
"ก็ดีแล้ว ก็มันไว้ใจไม่ได้จริงๆ แต่จะให้ดีคราวหน้าอย่าพูดแบบนั้นอีก มันอันตราย" ไอ้กราฟพูดบอกฉัน
"ทำไมวะ? ที่กูพูดมันไม่ถูกตรงไหน?" ฉันถามมันไปอย่างไม่เข้าใจ!?
"ก็ที่มึงพูดอ่ะ...สำหรับผู้ชาย มันเหมือนการหักหน้าเลยนะเว้ย! ถ้าเป็นคนอื่นเขาอาจจะโมโหแล้วก็อาจจะทำร้ายมึงเอาได้ แต่ถือว่ามึงโชคดีมาก! ที่เป็นเฮียฟิวส์" ไอ้กราฟอธิบายให้ฉันฟัง แต่คิดไปคิดมาก็จริงอย่างที่มันพูด เห้อ!~ รู้สึกโลกนี้ช่างอยู่ยากขึ้นทุกวัน!
"เออๆ ช่างเถอะ แล้วนี่ไอ้ทัชมันยังไม่มาหรอ?" ฉันพูดไปอย่างขี้เกียจจะคุยเรื่องนี้แล้วก่อนฉันจะถามหาไอ้ทัช เพราะไอ้กราฟมันก็มาได้สักพักแล้ว แต่ฉันยังไม่เห็นหัวไอ้ทัชมันโผล่มาเลย
"ไม่รู้ กูโทรหามันไม่ติดตั้งแต่กลางวันละ" ไอ้กราฟตอบแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม
"งั้นคืนนี้ก็มีแค่กูกับมึง2คนอ่ะดิ"
"คงงั้น เอ้อ!...ไอ้แจ็คมันไปรับมึงมาหนิ ละมันไปไหนละ?" ไอ้กราฟตอบฉันแล้วทำหน้าเหมือนพึ่งนึกออกก่อนจะถามถึงเพื่อนมันกับฉัน ดีเลย! จะได้สะสางกับมันด้วย!
"มึงไม่ต้องพูดเลย! ทำไมมึงไม่บอกกูว่ามึงจะให้ใครไปรับกู!!?" ฉันชี้หน้ามันก่อนจะพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้ามันอย่างเอาเรื่อง!
"เอ้า! ก็กูบอกมึงแล้วไงว่าวันนี้กูไม่ว่างไปรับมึง"
"แล้วทำไมต้องเป็นไอ้บ้านั่นด้วย! มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบขี้หน้าเขา!" พูดเรื่องนี้มาแล้วของขึ้นเลยค่ะ
"ก็กูโทรหาไอ้ทัชไม่ติด แล้วตอนนั้นกูก็อยู่กับไอ้แจ็คพอดี"
"มึงก็เลยบอกให้เขาไปรับกู?"
"ใช่! ทำไมวะ? มึงก็ปลอดภัยดีหนิ"
"เออ! กูปลอดภัยดี! แต่สมองกูนี่สิ ประสาทจะแดก!!"
"เอาน่า...กูว่ามึงก็อคติกับมันเกินไปนะพริกแกง ไอ้แจ็คมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น มึงมองมันใหม่ได้ละ" ไอ้กราฟพูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบๆ จะว่าอคติก็ใช่แหละ เพราะฉันน่ะ! ถ้าได้ไม่ชอบใครแล้ว ไม่ว่าคนคนนั้นจะทำอะไร ก็คือจะไม่ถูกใจฉันสักอย่าง
"ช่างกูเถอะ! มึงจะย้ายไปโต๊ะในมั้ย?" ฉันบอกและถามมัน เพราะตอนนี้ฉันกับมันยังนั่งกันอยู่ที่หน้าบาร์ แต่พอดึกๆ โต๊ะข้างในตรงกลางจะมันส์มาก! ฉันก็เลยถามมันว่าจะย้ายเข้าไปมั้ย เพราะตอนนี้โต๊ะข้างในเหลือโต๊ะเดียวแล้ว
"แล้วแต่มึงเลย" มันตอบฉัน
"งั้นย้าย ป่ะ!" ฉันพูดพร้อมกับยืนขึ้นแล้วเดินไปที่โต๊ะที่อยู่ข้างใน ส่วนไอ้กราฟก็ลุกขึ้นแล้วเดินตามหลังฉันมา
"อ่าวชิบหาย!" แต่ในจังหวะที่ฉันกำลังจะเดินเกือบจะถึงโต๊ะ ก็มีกลุ่มผู้หญิง3-4คน เดินไปถึงโต๊ะตัดหน้าฉันก่อน
"เอาไงทีนี้?" ไอ้กราฟที่เดินตามมาถามฉันขึ้น
"ไม่รู้ว่ะ" ฉันตอบพร้อมกับมองไปรอบๆ เผื่อจะมีโต๊ะว่างเหลืออยู่อีก แต่พอมองๆดูแล้ว ทุกโต๊ะเต็มหมด! รวมถึงหน้าเคาน์เตอร์บาร์ที่ฉันพึ่งเดินออกมาเมื่อกี๊ด้วย โว้ยย!! นี่มันวันซวยอะไรของฉันวะเนี่ย!
"ไปนั่งข้างบนมั้ยล่ะ? ชิวๆไปก่อน ถ้ามึงอยากเต้นก็ค่อยลงมา" ไอ้กราฟเสนอความเห็นมา ก็ไม่เลวนะ พอได้ที่แล้วค่อยลงมายืนเบียดๆเต้นเอา
"เออ เอางั้นก็ได้ มึงเดินนำไปเลย" ฉันพูดบอกให้มันเดินนำฉันไป เพราะฉันก็ไม่รู้จักที่นี่ดีเท่าไหร่ มาทีไรก็ดื่มแล้วเต้นแต่อยู่ข้างล่างนี่แหละตลอดเลย
"!!!!" ฉันว่าฉันต้องเข้าวัดทำบุญกรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวรสักสามวันสามคืน!! วันนี้มันเป็นวันแห่งความซวยใช่มั้ยเนี่ย!! ไม่มีโต๊ะนั่งไม่พอ แล้วยังต้องมานั่งร่วมโต๊ะกับคู่อริทั้งสองคนอีก!! และเท่านั้นยังไม่พอ! เพราะคนที่นั่งข้างฉันตอนนี้เขาคือคู่อริหมายเลขหนึ่งของฉัน! ไม่ต้องเดากันให้ยากเลยค่ะ เพราะว่ามันจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...แจ็ค!! และหมายเลขสองก็คือคนที่ชื่อฟิวส์อะไรนั่น บอกได้เลยว่า ซวย! ซวย! ซวย!
"เฮียฟิวส์ ผมได้ข่าวว่าวันนี้เฮียโดนสาวปฏิเสธมาหรอ?" พอนั่งได้แป๊ปนึงไอ้กราฟก็พูดแซวคนที่ชื่อฟิวส์ แล้วสาวคนนั้นที่มันหมายถึงก็คงจะเป็นฉันสินะ
"พูดมาก!" คนที่ชื่อฟิวส์พูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์แล้วหันมามองหน้าฉันแวบนึง ก่อนจะยกเหล้ากินจนหมดแก้ว
"ฮ่าๆๆๆๆ มีคนกล้าปฏิเสธมึงด้วยหรอวะไอ้ฟิวส์?" เพื่อนพี่ฟิวส์รู้สึกว่าจะชื่อกัปตันมั้ง ได้ยินไอ้กราฟมันเรียก หัวเราะดังลั่นขึ้นมาก่อนจะถามพี่ฟิวส์ที่มีสีหน้าหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิมหลังจากได้ยินเสียงหัวเราะแบบสะใจของพี่กัปตัน
"อย่าให้ถึงทีมึงบ้างนะ ไอ้สัส!" พี่ฟิวส์ชี้หน้าพี่กัปตันอย่างคาดโทษไว้
"ฮ่าๆๆๆ แต่ถ้าให้กูเดานะ กูว่าคนที่ปฏิเสธมึงวันนี้ต้องเป็นน้องคนนี้แน่ๆ" พี่กัปตันพูดแล้วชี้มาที่ฉันที่นั่งนิ่งฟังพวกเขาพูดกันอยู่
"ใช่มั้ยวะ?" พี่กัปตันหันไปถามไอ้กราฟ
"โห! เก่งอ่ะ เฮียรู้ได้ไง?" ไอ้กราฟพูด
"คืองี้เว้ย...พวกกูเห็นน้องเขานั่งอยู่คนเดียว แล้วไอ้แจ็คมันก็มอง! มองอยู่นั่นแหละ! มองชนิดที่ว่าไม่กระพริบตาเลยมั้ง พวกกูเลยถามมันว่าใคร มันก็บอกว่าเพื่อนของเพื่อน พวกกูเห็นว่านั่งคนเดียวมันอันตรายแล้วเป็นผู้หญิงด้วย ก็เลยบอกให้มันไปชวนมานั่งนี่ แต่มันก็ไม่ยอมไป ไอ้ฟิวส์มันเลยไปเอง กูก็เห็นไปคุยแค่แปปเดียว ละมันก็เดินกลับขึ้นมาคนเดียว หน้าหงุดหงิดด้วยนะ พอพวกกูถามแม่งก็ไม่พูดอะไร" พี่กัปตันอธิบายให้ไอ้กราฟฟังอย่างละเอียด ส่วนฉันที่นั่งฟังเงียบๆพอได้ยินแบบนั้น ตอนแรกก็รู้สึกไม่พอใจที่แจ็คมองฉัน มองทำไม!? มองอะไรนักหนา!! เกือบจะหันไปด่าแล้วค่ะ แต่พอฟังพี่กัปตันพูดจนจบ ฉันก็เกิด...รู้สึกผิดขึ้นมาซะงั้น รู้สึกผิดกับพี่ฟิวส์นะคะ ที่ไปพูดกับเขาแบบนั้น ทั้งๆที่เขาหวังดีกับฉันแท้ๆ ก็ฉันไม่รู้นี่! ฉันหันไปมองหน้าพี่ฟิวส์ที่มองหน้าฉันก่อนแล้ว
"หนูขอโทษ...แหะๆ" ฉันพูดขอโทษพี่เขาพร้อมกับยกมือไหว้ก่อนจะยิ้มและหัวเราะแห้งๆ ฉันรู้สึกผิดจริงๆนะ
"ไม่เป็นไร พี่ไม่โกรธหรอก แค่เสียเซลฟ์ไปนิดนึง" พี่ฟิวส์พูดกับฉันอย่างชิวๆ ไม่ได้อะไร
"ก็ตอนนั้นหนูคิดว่าพี่จะคิดไม่ดีกับหนูอ่ะ"
"หน้าพี่เหมือนคนแบบนั้นหรอ?"
"เอาความจริงเลยนะพี่ โคตรๆอ่ะ"
"55555555" พอฉันพูดจบทุกคนในโต๊ะก็หัวเราะขึ้นมาเสียงดังลั่นเหมือนถูกใจ
"55เออได้ว่ะ ไอ้เด็กคนนี้5555" พี่กัปตันชี้มาที่ฉันแล้วพูดไปขำไป
"ตอนแรกกูก็ไม่โกรธหรอก แต่กูจะโกรธก็ตอนที่น้องมันพูดเมื่อกี๊แหละ" พี่ฟิวส์พูดกับพี่กัปตันด้วยสีหน้าเซ็งๆ แล้วหันมามองฉัน
"แหะๆ" ฉันไม่รู้จะพูดอะไรก็ได้แต่หัวเราะแห้งๆให้พี่เขา
"ไอ้พริกแกงมันก็พูดเรื่องจริงนะเฮีย555" ไอ้กราฟพูด
"พ่อง!!"
"555555ฮ่าๆ" จากนั้นทุกคนก็หัวเราะกันขึ้นมาอีกครั้ง แล้วก็นั่งกินเหล้านั่งคุยกันไปเรื่อยๆ จนตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกผ่อนคลายขึ้นเยอะเลย พี่ฟิวส์พี่กัปตันเป็นคนคุยสนุกมาก ทำให้ฉันกับพวกพี่เขาสนิทกันมากขึ้น อ้อ! แล้วฉันก็เปลี่ยนจากกินค็อกเทลมาเป็นเหล้าผสมแทนละนะคะ แต่คืนนี้พริกแกงจะไม่เมา!!
"ไอ้แจ็ค! มึงเป็นไรวะ? กูเห็นมึงนั่งเงียบมานานละ" ไอ้กราฟถามไอ้บ้าแจ็คที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆฉันมาตั้งนานละ เพราะตั้งแต่ฉันขึ้นมาฉันก็ไม่ได้ยินเสียงเขาเลย แล้วฉันก็ไม่ได้สนใจจะหันไปมองหรอกนะ ไม่ต้องพูดแหละดีแล้ว! เสียงเขามันไม่ค่อยรื่นหูฉันหรอก
"เออ เหมือนลืมเอาปากมา" พี่ฟิวส์พูดเสริมขึ้นมาอีกคน
"เปล่า ไม่ได้เป็นไร" แจ็คตอบ
"เป็นบ้า!" ฉันพูดขึ้นเบาๆ อย่างอดไม่ได้ ฉันจงใจพูดให้ได้ยินแค่เขาก่อนจะเบ้ปากใส่ด้วยความหมั่นไส้
"หึ!"
Prikgang talk end.
- ผู้เขียน
