เมื่อมาถึงบ้านหลังใหม่โจเยว่ก็พาจินผิงเข้าไป ส่วนเจียหยางยังอยู่ด้านนอก เพราะเห็นมีคนปั่นจักรยานตามมา
หย่งชุนหยุดมองหลังคาบ้านตรงหน้าด้วยแววตาขุนมัว เพราะมันดูดีต่างจากที่เดิมมาก มีสวนกว้างด้านหน้าพร้อมต้นไม้ประดับมากมาย รั้วบ้านเป็นแบบไม้ระแนงมองเห็นด้านนอกได้ ยกสูงขึ้นไปเกือบสองเมตร ถ้าไม่มีบันไดก็ขึ้นลำบาก
“เธอคงเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้ที่อยู่สบายแบบนี้สินะจินผิง” ตัดพ้อหญิงสาวที่ตัวเองชอบ จนไม่ทันสังเกตว่ามีใครเดินมาหยุดอยู่ข้างตัว พร้อมกับจับจักรยานเขาเอาไว้ด้วย
“มาซุ่มดูอะไร” เจียหยางเอ่ยถาม
“ซุ่มอะไร ผมก็แค่สงสัยว่าสองสาวย้ายมาอยู่ที่ไหนกัน ก็ตามมาดูแค่นั้นเผื่อมีอะไรให้ช่วย” ตอบรัวเร็วอย่างกับเตี๊ยมไว้
“งั้นเหรอ แล้วทำไมนายไม่เข้ามาถามตั้งแต่พวกเราขนของล่ะ แอบตามมาแบบนี้ระวังจะได้ไปนอนในคุกนะ” โจเยว่เดินออกมาสมทบ พร้อมกับขู่อีกฝ่ายด้วย
“ชิ! เป็นคนรวยแล้วคิดจะรังแกกันยังไงก็ได
