แดเนียลคิดว่าตัวเองตื่นเช้ามากแล้วแต่ก็ยังช้ากว่ามัทนาลัยอยู่มาก เพราะตื่นมาเขาก็ไม่พบหญิงสาวแล้ว ร่างสูงจึงก้าวออกจากตัวบ้าน เดินตามไปทางเพื่อเข้าไปในร้าน เพราะเดาว่าอีกฝ่ายน่าจะอยู่ที่นั่น
“อรุณสวัสดิ์ครับ”
แดเนียลหยุดเท้าตรงหน้าเคาน์เตอร์ในร้าน มัทนาลัยที่กำลังก้มหน้าก้มตาหาอะไรบางอย่างจากสมุดเล่มหนึ่ง แหงนเงยใบหน้าขึ้น มองคนสูงกว่าที่ยืนค้ำศีรษะของเธออยู่
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ”
มัทนาลัยบอกแล้วก้มหน้าก้มตาลงมองสมุดในมือตามเดิม คิ้วสวยที่ขมวดเข้าหากันนิดๆ ทำให้แดเนียลเกิดความสงสัย และชายหนุ่มก็ไม่รีรอที่จะถามออกไป
“มีอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงได้ทำหน้าเครียดแบบนั้น”
“ฉันกำลังหาเบอร์โทร.ของไดแอนอยู่น่ะค่ะ”
“ไดแอน?”
น้ำเสียงเป็นเชิงถามทำให้มัทนาลัยยอมละสายตาจากสมุดตรงหน้า แล้วมองคนที่สูงกว่าแทน
“ไดแอนเป็นผู้ช่วยของฉันเองค่ะ ฉันจะถามเธอว่าหายดีหรือยัง แล้วมาทำงานไหวหรือเปล่า นี่ไง เจอพอดีเลย
