“สะ สิบคน!”
เพชรพริ้งอ้าปากค้างกับคำพูดจากคนเป็นสามีจอมบงการ พ่อเลี้ยงมนัสคิดแค่ว่าเธอเป็นแม่พันธุ์ชั้นดี ผลิตลูกให้เขาสักกี่คนตามที่ตัวเองต้องการก็ย่อมได้ เธอไม่มีทางมีลูกกับพ่อเลี้ยงหน้าโจร ไม่มีวันนั้น
“ล้อเล่นนะ หรือว่าพริ้งอยากจะมีลูกสิบคนให้กับคนเป็นผัวคนนี้จริง ๆ ทำลูกคนแรกตอนนี้ก็ได้ ผัวไม่ถือ”
เขายังอารมณ์ดีทำหน้ายิ้มทะเล้น แกล้งแหย่เมียเด็กให้โมโหเขาเล่น เขายิ่งมีความสุขที่เห็นแก้มแดงร้อนผะผ่าวจากเมียรัก
“ยะ อย่าเข้ามาใกล้นะ นี่ไม่ใช่เวลามาพูดล้อเล่นนะ พริ้งไม่ตลก ไม่ขำด้วย ที่พริ้งเรียกพ่อเลี้ยงมาก็เพราะมีเรื่องสำคัญที่จะต้องตกลงกันก่อนจะกลับไปยังไร่องุ่นของพ่อเลี้ยง”
เพชรพริ้งเริ่มเข้าสู่โหมดจริงจัง มือเล็กหยิบใบกระดาษที่เตรียมก่อนวันเข้าแต่งงานยื่นให้แก่คนเป็นสามีจอมบงการ เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่หนึ่ง
“สัญญาการแต่งงานใช้หนี้แทนพ่อของเพชรพริ้ง? หมายความว่ายังไง”
ใจแกร่ง
