บทที่4 แต่งงานใช้หนี้ที่ไม่ได้ก่อ
1571 คำ
“โอ๊ย!”
เพชรพริ้งตกใจรีบผลักอกแกร่งออกจากตัว ไม่ทันระวังทำให้ข้อเท้าเล็กพลิกล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวดระบมน้องสาวอีกครั้ง
“ลูกพริ้ง”
“แม็กซ์โทรเรียกหมอประจำตระกูลฉันที ว่าที่เมียฉันบาดเจ็บ ฉันต้องดูแลเธอให้ถึงที่สุด” คำสั่งพ่อเลี้ยงมนัสเป็นอันเด็ดขาด ใครก็ขัดคำสั่งไม่ได้
“ครับนายใหญ่”
แม็กซ์ ลูกน้องคนสนิทที่รู้ใจเจ้านายพยักหน้ารับคำสั่งพลางเดินโทรเรียกหมอประจำตระกูลพ่อเลี้ยงมนัสทางด้านนอกห้องรับรอง
“ว้าย”
ร่างเอวบางถูกมือแข็งแรงตวัดช้อนอุ้มขึ้นแนบอกแกร่ง เพชรพริ้งพยายามขัดขืนแต่พอเห็นสายตาเกรี้ยวกราดดุดันจ้องลงมากลับเกิดอาการหวาดกลัวขึ้นมาเสียได้
“อยู่นิ่ง ๆ ไม่ว่ายังไงฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่นอน” คำสั้น ๆ แต่ลึกซึ้งกินใจคนฟังจากพ่อเลี้ยงตีหน้าเข้ม
มาร์คัสและพาขวัญมองภาพพ่อเลี้ยงมนัสทำดีกับลูกสาวของพวกเขา ทะนุถนอมอ่อนโยนราวว่าเพชรพริ้งเป็นเจ้าหญิงของเขาแอบดีใจที่ลูกสาวตัวเองมีคนดี เพียบพร้อมทั้งในฐานะชาติตระกูล ถึงแม้ว่าจะเป็นการแต่งงานใช้หนี้ที่เพชรพริ้งไม่ได้ก่อก็ตาม เพื่อครอบครัว เธอยอมทำทุกอย่าง
“ไม่ต้องอ้าปากพูด นอนอยู่นิ่ง ๆ”
คำสั่งจากพ่อเลี้ยงมนัสทำเอาคนที่อยากจะอ้าปากตะโกนด่าใส่เจ้าหนี้จอมเผด็จการทำเอาเธอต้องปิดปากเงียบเสียสนิท
เพชรพริ้งกลายเป็นจำเลยของเขาแล้วสิ จะกล้าขัดใจ ขัดคำสั่งอำนาจได้ เป็นเพราะคืนนั้นทำให้คุณหนูไฮโซต้องกลายเป็นสภาพเช่นนี้
“พ่อเลี้ยง หมอประจำตระกูลมาแล้วครับ”
แม็กซ์พาหมอประจำตระกูลของพ่อเลี้ยงมนัสเข้าตามคำสั่ง ท่าทางกระวนกระวายใจของเจ้านายรับรู้ได้ว่าผู้หญิงคนนี้สำคัญมาก
“พ่อเลี้ยงมนัสเป็นอะไรหรือเปล่าครับถึงได้ให้ผมมาที่นี่เร่งด่วน”
“ฉันไม่ได้เป็น แต่อีกคนคือว่าที่นายหญิงของหมอเป็นต่างหาก”
มือแกร่งจับข้อเท้าพลิกของเพชรพริ้งมาวางตรงหน้าตักแกร่งของเขาโดยไม่นึกรังเกียจท่ามกลางแปลกใจของทุกคนโดยเฉพาะเจ้าของใบหน้าหวาน
“ว่าที่นายหญิง? อ้อครับ”
หมอประจำตระกูลแปลกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าพ่อเลี้ยงมนัสเคยซื่อสัตย์กับภรรยาเก่าจะเปลี่ยนใจเปิดรับผู้หญิงคนใหม่มาแทนที่นายหญิงคนเดิม
“มองอะไร รีบ ๆ รักษาสิ!”
ดวงตาแข็งกร้าวดุดันอย่างไม่ชอบใจ ชายหนุ่มรู้ว่าทุกคนคงตกใจที่จู่ ๆ คนอย่างเขาอยากแต่งงานใหม่ หลังจากที่ภรรยาเก่าตายไปเมื่อห้าปีก่อน แต่ใครจะคิดว่าโชคชะตาจะพัดพาเจอเพชรพริ้งในงานแต่งเพื่อนเขาเมื่อหนึ่งปี
ตอนนั้นเขาตกหลุมรักเธอเหมือนกับที่เคยตกหลุมรักภรรยาเก่าไม่มีผิด เพชรพริ้งคือผู้หญิงคนเดียวที่จะรักษาบาดแผลและความรู้สึกผิดติดค้างคาอยู่ในใจของเขาได้ เขาเชื่ออย่างนั้น
“คะ ครับพ่อเลี้ยง ผมขออนุญาตขอดูข้อเท้าคุณผู้หญิงหน่อยนะครับ”
“ค่ะ”
เพชรพริ้งไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงต้องมาทำดีกับเธอ ทั้งที่เธอกับเขาเพิ่งเจอกันแค่สองครั้ง ครั้งแรกเมื่อหนึ่งเดือนที่ธุรกิจครอบครัวโดนฟ้องล้มละลายและวันนั้นพ่อเลี้ยงมนัสก็ยื่นเข้ามากอบกู้ธุรกิจของพ่อเธอขึ้นมาเจริญรุ่งเรืองได้โดยมีเงื่อนไขว่าต้องส่งลูกสาวมาใช้หนี้เขาแทนพ่อเธอ
และครั้งสองก็คือวันนี้ เขาอยากจะแต่งงานกับเธอเพื่อตกหลุมรักหรือชอบความสวยของเธออย่างนั้นเหรอ คงตลกสิ้นดี
“ข้อเท้าพลิกครับ แต่ไม่เป็นหนักอะไรมาก ถ้างั้นเดี๋ยวหมอจะให้ยาทานะครับ”
“ค่ะ” ใบหน้าหวานพยักหน้ารับเบา ๆ สายตาคมกริบดุจพญาเหยี่ยวลอบสังเกตอาการผิดปกติของว่าที่เมีย
“ไม่สบายหรือเปล่า หมอช่วยตรวจดูด้วย รู้สึกว่าจะหน้าแดง”
จากพ่อเลี้ยงเฉยชา ไม่สนใจความรู้สึกเพศตรงข้ามหลังจากเกิดเหตุการณ์สูญเสียเมียเก่ากลับทำเอาความรู้สึกเก่าย้อนมาอีกครั้ง
เพชรพริ้งทำตัวไม่ถูก ตัวแข็งทื่อ เมื่อลมหายใจร้อนระอุจรดแก่ใบหน้าดวงกมล เขาจงใจใกล้ชิดเธอเกินไปมากแล้ว สายตาความเป็นห่วงเป็นใยที่มีแต่เธอ ใจดวงน้อยเต้นสั่นระริกแปลก ๆ
“เหรอคะ คงเป็นเพราะพ่อเลี้ยงเอาหน้ามาใกล้หน้าพริ้งมากเกินไป พริ้งว่าให้คุณหมอเป็นคนรักษาดีกว่าค่ะ” เพชรพริ้งยังประคองสติอันน้อยนิดพลางใช้มือเล็กผลักใบหน้าคมเข้มออกห่างจากตัว
พ่อเลี้ยงมนัสอมยิ้มอ่อนปล่อยให้หมอประจำตระกูลของตนทำหน้าที่รักษาว่าที่เมียเขาต่อไป
“คุณผู้หญิงมีไข้อ่อน ๆ นะครับ หมอจะจัดยาให้ทานนะครับ”
“ฮะแฮ่ม ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าเรียกคุณผู้หญิง เรียกว่าที่นายหญิง เรียกใหม่” น้ำเสียงเข้มทรงอำนาจตวาดแก่คุณหมอ
แน่นอนว่าหมอประจำตระกูลเกรงกลัวอำนาจอิทธิพลพ่อเลี้ยง เพราะตระกูลพ่อของพ่อเลี้ยงมนัสมีบุญคุณตระกูลของหมอคนนี้มาก
“ครับ ว่าที่นายหญิงไม่ได้เป็นอะไรแล้ว เพียงแค่เป็นไข้อ่อน ๆ ให้พักผ่อนสักสองสามวันก็คงหายเป็นปกติครับ”
“พักผ่อนสองสามวัน! ช้าเกินไป ต้องหายให้ทันคืนนี้ เพราะพรุ่งนี้ว่าที่เจ้าสาวจะต้องเข้าพิธีแต่งงานกับฉัน เข้าใจไหมหมอ”
คราวนี้คนเอาแต่ใจเอ่ยเสียงตะเบ็งแก่หมอประจำตระกูลด้วยความโมโหที่มีคนชอบขัดใจร้อนเขาอยู่เรื่อย
“ครับ ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุดครับนายใหญ่”
“พริ้งไม่ได้เป็นอะไร พ่อเลี้ยงอย่าไปตะเบ็งขึ้นเสียงใส่คุณหมอเขาแบบนั้นสิค่ะ อีกอย่างพริ้งไม่ชอบผู้ชายเอาแต่ใจอย่างพ่อเลี้ยง กะอีแค่อยากแต่งงานทำไมต้องมาบังคับคนที่เขาไม่อยากแต่งด้วย พ่อเลี้ยงคิดว่าการแต่งงานเป็นการเล่นขายของกันหรือยังไง”
เพชรพริ้งพอจะรู้จักนิสัยใจร้อน เอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้ของพ่อเลี้ยงมนัสดีกว่าใคร เวลาเขาใจร้อน ไม่ยอมฟังคำพูดของใคร เธอจำเป็นใช้น้ำเสียงไพเราะอ่อนหวาน เพราะเขายอมฟังคำพูดของว่าที่เมียเท่านั้น
“เพชรพริ้ง มันไม่ใช่แต่งงานใช้หนี้ฉันแทนพ่อเธอตามที่เธอคิดเลยนะ ที่ฉันอยากแต่งงานกับเธอก็อยากจะปกป้องและดูแลเธอ ให้โอกาสฉันได้มั้ย เพชรพริ้งของฉัน”
“พริ้งไม่ใช่ของของพ่อเลี้ยง พริ้งเหนื่อย พริ้งต้องการพักผ่อน”
สาวโสดเคยปณิธานกับตัวเองว่าจะใช้ชีวิตโสดขึ้นคานทองตลอดชีวิต เธอปวดหัวหนักกับความเอาแต่ใจ ตามตื้อของผู้ชายหน้าด้านหน้าทน
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันอุ้มเธอเอง ถ้าหากดื้อดึงอีก ข้อเท้าเธออาจจะพลิกแพลงเจ็บขึ้นมาอีกก็ได้”
“ตะ แต่ว่าพริ้งไม่ต้องการน้ำใจของ...”
“น้ำจงน้ำใจอะไรกัน พรุ่งนี้เราก็จะได้แต่งงานกัน ฉันไม่ยอมปล่อยให้ว่าที่เจ้าสาวต้องมาล้มป่วยก่อนวันแต่งแน่นอน”
พ่อเลี้ยงไม่เปิดทางให้หญิงสาวพูดจบก่อนจะตวัดช้อนอุ้มร่างเอวบางของคนมีไข้อ่อนพร้อมสาวเท้าก้าวเดินอาด ๆ ขึ้นไปสู่ชั้นข้างบนบ้านของเธอเอง
“นี่พ่อเลี้ยงปล่อยพริ้งลงได้แล้ว”
ไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบหรือว่าอะไร แต่การกระทำเขาโจ่งแจ้งเกินไปทำให้เจ้าตัวเขินอายหน้าแดงระเรื่อต่อหน้าพ่อแม่ โดยคนทำกลับไม่รู้สึกหน้าแดงหรือเขินอะไรสักนิด เป็นคนความรู้สึกตายด้านหรืออย่างไรกัน
“ปล่อยแน่ แต่ปล่อยเข้าไปในตัวเธอนะ”
สายตาแสนเจ้าเล่ห์จ้องมองเรือนร่างสวยงามพลางอดคิดถึงค่ำคืนเร่าร้อนคืนนั้น แค่คิดเขาข่มอารมณ์ต่ำตัวเองไม่ไหว
“ไอ้พ่อเลี้ยงลามก เลิกพูดจาแบบนั้นสักที พริ้งไม่อยากจำเรื่องคืนนั้นแล้ว พ่อเลี้ยงอย่ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตฉันสักที”
เพชรพริ้งเขยิบถอยห่างจากสายตาหวาดหยดย้อยของว่าที่เจ้าบ่าวเอาแต่ใจ บอกตามตรงว่าเธอหวาดกลัวกับการคุกคามพ่อเลี้ยงโรคจิต หมดกัน ชีวิตโสดอิสระของเธอ
“เธอไม่อยากจดจำ แต่ฉันอยากจำมันมากได้เลยนะเพชรพริ้ง รู้ไหมว่าเมื่อคืนเธอต่างหากที่เข้ามายั่วยวนฉันถึงที่ ทำให้ฉันอดใจไม่ไหว อยากรู้ว่าเธอพูดน้องชายฉันว่าอะไร” พ่อเลี้ยงมนัสจงใจแกล้งแหย่คนตัวเล็กต่อ
“เรียกอันนั้นของฉันว่าไส้กรอกชีส”
“สะ ไส้กรอกชีส?”
ใบหน้าหวานร้อนวูบวาบอย่างไม่รู้ตัว ภาพบางอย่างเคยลืมเลือนคืนนั้นกลับฉายออกมาภายในหัว ภาพผู้หญิงหน้าตาละม้ายคล้ายเพชรพริ้งกำลังใช้ลิ้นตัวเองเลียไส้กรอกใหญ่แถมเรียกอันนั้นว่าไส้กรอกชีสเยอะ ๆ ชีสเน้น ๆ
‘ไส้กรอกชีสของพริ้ง พริ้งจะเลียกินให้หมดเลย พริ้งชอบกินชีสเยอะ ๆ’
‘กินชีสของผัวเยอะ ๆ เลยจ้ะ ผัวตามใจทูนหัวทุกอย่าง’
อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนนี้มันเกิดขึ้นจริงอย่างที่พ่อเลี้ยงมนัสว่า หรือว่าเธอดื่มเหล้าหนักมากเกินไปจนคว้าพ่อเลี้ยงโรคจิตจับทำมาเป็นสามีคืนเดียว สงสัยเธอคงต้องงดดื่มเหล้าเป็นเวลาสามเดือนแล้วจริงๆ
“มะ ไม่จริง อร๊าย”
- ผู้เขียน
