บทที่7 เจ้าสาวเมา เจ้าบ่าวเละ
1657 คำ
“มีอะไรเหรอครับพี่พริ้ง”
แดนดินเพิ่งเห็นอาการตื่นตระหนกของเจ้าสาวเพชรพริ้งที่มองดูของฝากจากเพลงพิณและมัทนา เขามองไม่เห็นชื่อขวดเล็กสีม่วงสองขวดชัดเจนจึงไม่รู้ว่าของฝากจากพวกพี่สาวให้มาคืออะไรกัน
“ปะ เปล่านะ อ้อ ทำไมไม่เข้าไปด้านในล่ะ ข้างในมีของกินเพียบเลย”
เพชรพริ้งส่งยิ้มหวานกลบเกลื่อนน้องชายของมัทนา เธอรีบเก็บขวดไวน์เสียสาวเอาไว้ในกล่องของขวัญเหมือนเดิม
“ผมทานมาก่อนแล้วครับ ผมหมดธุระแล้ว ขอตัวกลับก่อนนะครับ ขอให้มีความสุขกับงานแต่งงานของคุณพริ้งด้วยนะครับ”
แดนดินไม่อยากเจ็บปวดชอกช้ำหัวใจหนักซ้ำกว่าเดิมอีก เพียงเห็นพี่สาวแอบชอบไปมีความสุขกับผู้ชายคนอื่น ใจเด็กหนุ่มแทบทนรับไม่ไหว
“อ้าว แดนดิน ไปซะแล้ว”
เจ้าสาวแกมบังคับเองก็รู้สึกผิดกับเด็กหนุ่มแดนดินไม่ต่างกันกับเขา เธออยากขอโทษและให้เขาตัดใจจากตัวเธอเถิด
เพราะหญิงสาวอายุใกล้จะถึงเลขสามไม่อยากให้เด็กหนุ่มต้องมาเสียอนาคตเพียงเพราะแอบหลงรักผู้หญิงมีสามีอย่างเธอ
“ของพวกนี้จะไม่ให้ใครเห็นเด็ดขาด”
เพชรพริ้งคิดหนักว่าจะเอายังไงกับของฝากจากพวกเพื่อนรักสุดแสนเจ้าเล่ห์ เธอไม่ยอมเสียตัวให้พ่อเลี้ยงมนัสเหมือนค่ำคืนครั้งแรกนั่นหรอก
“นึกออกแล้ว เอาไปซ่อนใต้หมอนในห้องหอคืนนี้ คงไม่มีใครเข้ามาเห็นแน่นอน ฉลาดเสียจริงยัยเพชรพริ้ง”
“คราวนี้ก็ไม่มีใครเห็น ของแบบนี้ไม่จำเป็นต้องใช้”
เพชรพริ้งปลีกตัวจากเจ้าบ่าวแสนหื่นกามจ้องจะเขมือบตัวเธอตลอดเวลาที่อยู่ใกล้ชิดกันออกมาได้โดยไม่มีใครสังเกตเห็น เธอเอาขวดไวน์ผสมยาเสียสาวขึ้นชื่อว่าแรงมากที่สุดเท่าที่เคยเจอมาซ่อนเอาไว้ใต้หมอนใหญ่
“เพชรพริ้ง อ้าว ทำไมเข้ามาอยู่ในห้องหอล่ะลูก มันยังไม่ถึงเวลาเลยนะ”
พาขวัญตามหาเจ้าสาวแสนสวยทั่วงานกลับไม่เจอ งานแต่งแบบนี้จะปล่อยให้เจ้าบ่าวยืนต้อนรับแขกอยู่คนเดียวได้ยังไง
“เอ่อ คือ พริ้งแค่มาตรวจสอบเตียงนอนก่อนถึงเวลาจริงนะคะคุณแม่”
เจ้าสาวหาข้ออ้างแก้ตัวไปพลาง ๆ จะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าเธอเข้ามาแอบซ่อนของอะไรเอาไว้
“ตรวจสอบเตียงนอน? อ้อ ลูกสาวแม่เชื้อไม่ทิ้งแถวเลยจริง ๆ คงจะมาดูประสิทธิภาพเตียงสินะว่าจะรับแรงกระแทกหนักหน่วงได้ดีจริงหรือเปล่า แหม ลูกพริ้งสวย ฉลาดสมแล้วที่เป็นลูกแม่”
พาขวัญโอบกอดลูกสาวตัวเองที่เป็นฝั่งเป็นฝาด้วยความภูมิใจลูกสาวตัวเองทำให้พ่อเลี้ยงมนัสหลงหัวปักหัวปำ
“แม่พูดหมายความว่ายังไงกันคะ พริ้งไม่เห็นจะเข้าใจ”
นั่นมันคนละเรื่องกับเธอพูดกับคนเป็นแม่ แต่ก็ดีจะได้ไม่ต้องสงสัยของฝากเสียสาวของเพื่อนรัก ไม่อย่างนั้นความแตกแน่
“เอ้า ลูกไม่ได้จะมาตรวจสอบประสิทธิภาพบนเตียงในค่ำคืนเข้าห้องหอหรอกเหรอ”
“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ เอ่อ แม่เรียกหาพริ้งทำไมล่ะคะ”
เพชรพริ้งเบี่ยงเบนความสนใจจากตรงนี้ คนเป็นแม่เพิ่งนึกออก
“พ่อของลูกเห็นว่าเจ้าสาวในคืนนี้หายไปในงานก็เลยให้แม่ไปตามลูกพริ้งรีบเข้างานนะจ้ะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็เรารีบลงไปข้างในงานแต่งกันเถอะค่ะ”
เพชรพริ้งพาคนเป็นแม่พาขวัญออกจากห้องหอก่อนที่แม่จะเห็นอะไรไปมากกว่านี้
“เพชรพริ้ง เธอหายไปไหนมากัน อย่าหาให้เจอนะ ไม่อย่างนั้นพ่อจะจัดเต็มหนัก ๆ ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย ยัยเมียตัวแสบ”
เจ้าบ่าวนั่งหน้าหงอยต้อนรับแขกในงานเพียงคนเดียว พ่อเลี้ยงหนุ่มทนไม่ไหวเลี่ยงขอตัวออกไปตามหาภรรยาสุดแสบ เพราะอย่างไรคืนนี้เธอหนีเขาไม่รอด
“พ่อเลี้ยงครับ เจอเจ้าสาวของพ่อเลี้ยงแล้วครับ”
บอดี้การ์ดของพ่อเลี้ยงหนุ่มเข้ามารายงานความเคลื่อนไหวด้านนอกโรงแรมแก่เจ้านายทราบ
“ที่ไหน”
“เอ่อ อยู่ด้านหลังโรงแรมนี้นะครับ กำลัง...”
บอดี้การ์ดหนุ่มไม่กล้าบอกว่าเจ้าสาวที่พ่อเลี้ยงมนัสหลงรักนักหนาว่ากำลังเมาเหล้า ร้องเพลงอยู่คนเดียวตรงหน้าริมสระว่ายน้ำหลังโรงแรมที่จัดงานแต่ง
พ่อเลี้ยงมนัสไม่ฟังคำรายงานจากลูกน้องตัวเองจนจบรีบวิ่งสาวเท้าไปหาเจ้าสาวเมาเละเทะที่เต้นส่ายสะโพกเบา ๆ อยู่เพียงคนเดียว
“เพชรพริ้ง!”
“เฮือก! ใครเรียกฉัน อ้อ นึกว่าใครที่แท้เจ้าหนี้พ่อเลี้ยงลามกนี่เอง เป็นเพราะพ่อเลี้ยงแท้ ๆ ทำให้ชีวิตโสดของสาวน้อยอย่างฉันต้องกลายเป็นนกน้อยในกรงทอง หาความอิสระไม่ได้ ทำไม ทำไม ไอ้พ่อเลี้ยงจอมเผด็จการ บังคับแต่คนอื่น ฮึก” น้ำตาไหลรินจากดวงตาคู่สวยเผลอทำเอาใจแกร่งชาวาบขึ้นมาไม่รู้ตัว
“พริ้ง มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ ฉันอยากดูแล อยากปกป้องเธอจริง ๆ ฉันอยากจะรู้จักตัวเธอให้มากกว่านี้ ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งหนึ่งได้มั้ย”
ใบหน้าคมเข้มตีหน้าเศร้าสลด พ่อเลี้ยงหนุ่มรู้ดีว่าสิ่งที่ทำมันผิด แต่เขารอนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว ยังไงเธอต้องอยู่ในอำนาจปกครองของเขาให้เร็วที่สุด
“ไม่ต้องมาพูดดีด้วยเหรอ พริ้งไม่ชอบ ไปไกล ๆ พริ้งไม่ชอบคนแก่อย่างพ่อเลี้ยงด้วยซ้ำ”
คนเมาไม่ได้สติเดินซวนเซจะล้ม ทำมาเป็นอวดดีพยายามผลักร่างสูงใหญ่ที่ประคองรับร่างเอวบางของเธออย่างไม่มีเยื่อใยต่อกัน
“อายุฉันเพิ่งสามสิบแปดเรียกว่าแก่แล้วเหรอ แล้วเธอจะรู้ว่ามีผัวแก่แต่ลีลาเด็ดมันเร้าใจมากแค่ไหน”
เห็นทีพ่อเลี้ยงมนัสต้องอุ้มเจ้าสาวเมาไม่รู้เรื่องเข้าห้องหอก่อนเวลาเสียแล้วสิ
“ไอ้พ่อเลี้ยงลามก ในหัวคิดแต่เรื่องบนเตียงสินะ ถ้าอยากมากก็ไปหาที่ระบายอารมณ์ที่อื่น ไม่ต้องมาลงที่พริ้ง ปล่อย” เจ้าสาวขี้เมาดิ้นภายในอ้อมแขนแข็งแรงของเจ้าบ่าวแรงดี
“แต่ฉันอยากระบายอารมณ์กับเมียคนนี้มากกว่า”
คนตีหน้ามึนยกยิ้มมุมปากแสนเจ้าเล่ห์ ยังไงเธอก็ตกเป็นเมียเขาอยู่ดี
“ไอ้พ่อเลี้ยงบ้า”
ร่างเจ้าสาวถูกวางนั่งลงบนเตียงห้องหอพร้อมร่างเจ้าบ่าวเข้ามาทาบทับตัวเอาไว้พลางเอ่ยกระซิบเสียงแหบเสน่ห์ที่ข้างใบหูเล็ก
“เด็กดื้อแบบนี้ต้องโดนสามีลงโทษเสียให้เข็ดหลาบ”
“พริ้งไม่ใช่เด็กเสียหน่อย พ่อเลี้ยงอย่ามาทำหน้าหื่นใส่แถวนี้ พริ้งไม่ชอบ”
คนเมายังไม่วายส่งค้อนวงใหญ่ให้เจ้าบ่าวหน้าหื่นกาม จ้องจะกลืนกินตัวเธอตลอดเวลา คนนะ ไม่ใช่ขนมหวาน
“ไม่ใช่เด็ก แต่เป็นผู้ใหญ่แล้วนี่น่า เธอเป็นภรรยาฉันแล้ว เพราะฉะนั้นคืนนี้เธอไม่มีสิทธิ์ขัดใจฉัน เพชรพริ้งที่รัก”
“กรี๊ด ไอ้พ่อเลี้ยงลามก โรคจิต ใครก็ได้ช่วยพริ้งที!”
“กรี๊ดกร๊าดเข้าไป กรี๊ดจนคอแห้งเลยแล้วกัน”
พ่อเลี้ยงหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองใช้พลังงานเสียงเยอะในการกำราบเมียเด็กสุดแสนเอาแต่ใจ
มือหนาแตะหมอนใบใหญ่เคลื่อนไปนิดเดียว ขวดอะไรบางอย่างกลิ้งตกลงมา ขวดไวน์องุ่นสองขวดติดชื่อภาษาอังกฤษ พ่อเลี้ยงมนัสคอแห้งผากรีบเปิดขวดไวน์องุ่นดื่มแก้คอแห้ง
“รสชาติไม่เลว ใครเอามาจากไหน น่าจะได้ถามว่าซื้อที่ไหน ฉันจะได้ซื้อมากินบ้าง”
พ่อเลี้ยงมนัสติดใจรสชาติไวน์องุ่นขวดเล็ก รสชาติไม่เหมือนไวน์องุ่นของเขาทำขายส่งออกต่างประเทศด้วยซ้ำ
“อืม คอแห้งจัง น้ำ”
เจ้าสาวขี้เมาร้องกรี๊ดกร๊าดออกมาสุดเสียง มือเล็กคว้าหาขวดน้ำที่อยู่ใกล้ ๆ แถวนี้กลับไม่มี
“เหลืออีกขวดหนึ่ง เพชรพริ้งดื่มน้ำก่อน”
สามีหนุ่มกลัวว่าภรรยาสาวจะขาดน้ำนานเกินจนหมดสติ ซึ่งเขาไม่มีทางปล่อยให้เธอชิ่งหลับหนีไปเสียก่อน
เพชรพริ้งตาพร่ามัว ไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงมนัสเอาขวดน้ำอะไรมาให้เธอดื่มหมดขวด รู้แต่ว่ารสชาติแปลก ๆ อร่อยกว่าค็อกเทลที่เคยดื่มเป็นประจำเสียอีก
“เป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นมั้ย พริ้ง”
เจ้าบ่าวเกิดอาการกำหนัดเพียงเห็นเรือนร่างสวยงามสุดเย้ายวนเซ็กซี่ตรงหน้า อาการรุนแรงมากจนห้ามอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่
“ค่อยยังชั่ว”
เจ้าสาวสะลึมสะลือก่อนเกิดอาการร้อนวูบวาบในกายสาว ร้อนเหมือนถูกไฟเผาทั่วตัว ร้อนเสียจนแอร์ก็เอาไม่อยู่
“พริ้ง คือฉัน”
พ่อเลี้ยงหนุ่มพยายามหักดิบ ควบคุมอารมณ์ไม่ให้ล่วงเกินสาวเมา เขาไม่อยากลักหลับตอนที่เธอไร้สติครบถ้วนสมบูรณ์
“ไม่ไหว ร้อนเหลือเกิน ใครก็ได้ช่วยด้วย”
เจ้าสาวดื่มขวดไวน์องุ่นผสมยาเสียสาวเกิดอาการกำหนัดทางเพศจนควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ร่างเอวบาง หน้าอกทรวงใหญ่โตเกินกว่านางแบบสาวบางคน มือเล็กจัดการถอดชุดเจ้าสาวออกจนหมด ไม่มีความละอายใจที่นั่งแก้ผ้าต่อหน้าเจ้าบ่าวตัวเอง
“พริ้ง”
พ่อเลี้ยงมนัสกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ มีเจ้าสาวแสนสวยแก้ผ้าต่อหน้าแถมยังเปลือยกายสุดเย้ายวนมีหรือว่าเขาจะยอมทนอยู่เฉยได้
“ร้อนเหลือเกิน ทำไมมันร้อนแบบนี้”
“ไม่ต้องกลัวนะจ้ะเมียจ๋า เดี๋ยวผัวคนนี้จะช่วยเมียเอง ผัวก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน”
#อยากบอกว่าตอนต่อไปNCแซ่บมาก ตั้งตารอรอคอยกันเลยค่ะ ไม่อยากสปอย์เยอะเดี๋ยวเจ็บคอ
- ผู้เขียน
