ต้าเหรินเพนเฮ้าส์
เสียงคลื่นไส้จากลำคอดังขึ้นก่อนที่ฝ่าเท้าเปล่าจะกระทบพื้นห้องน้ำเย็นเฉียบ ลี่เหม่ยย่อตัวลงข้างชักโครก ขยับมือปิดปากทันเวลาหลังจากนั้นไม่กี่นาที เธอลุกขึ้นช้าๆพิงขอบอ่างล้างหน้า เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นที่ขมับ ใบหน้าในกระจกดูซีดลงกว่าปกติเล็กน้อย ดวงตายังแดงจากการสะดุ้งตื่น
เธอหรี่ตามองตัวเองในกระจก นิ่งอยู่อย่างนั้นหลายวินาทีหัวใจเต้นถี่ขึ้นโดยไม่มีเหตุผลชัดเจน
“หรือว่า!” เสียงพึมพำของตัวเองหลุดออกมาเบาๆ เหมือนความคิดบางอย่างที่เคยผ่านเข้ามาแล้วถูกกวาดทิ้ง ตอนนี้กลับมาวนซ้ำอีกครั้ง โดยไม่ขออนุญาต
คนตัวเล็กเอื้อมมือเปิดลิ้นชักใต้เคาน์เตอร์ หยิบซองเล็กสีขาวที่เคยเก็บไว้ลึกๆ ที่ตรวจครรภ์แบบใช้ครั้งเดียว มือบางสั่นนิดๆ ขณะฉีกซอง ลมหายใจสั้นลงในจังหวะที่เธอวางมันลงบนขอบอ่างและนับถอยหลังในใจ
“อย่าคิดมาก...อาจจะแค่ลำไส้อักเสบ...หรืออาหารไม่ย่อย…”
ใบหน้าหมวยยิ้มฝืดใส่เงาสะท้อน
