~ควีน~
“เหอะ! หลุดพ้นจากผมงั้นเหรอ ทีเมื่อก่อนคุณยังวิ่งไล่จับผม โดยไม่สนว่าจะใช้วิธีทุเรสขนาดไหน จนผมต้องยอมหมั้นกับคุณ”
“เมื่อก่อนฉันยังเด็ก ยังไม่รู้ว่าอะไรดี อะไรเลว แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้ว ต่อให้บนโลกนี้เหลือคุณแค่คนเดียว ฉันก็ไม่เอา”
“งั้นก็ดี ตอนแรกผมกะว่าจะยืดเวลาให้คุณสักหนึ่งอาทิตย์ แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมให้เวลาคุณถึงแค่หกโมงเย็นพรุ่งนี้ ถ้าคุณไม่เอาเงินมาคืนผม ก็ให้พ่อคุณรอรับหมายศาลได้เลย”
“…”
ฉันยืนนิ่งงัน มือบางกำเข้าหากันแน่นตอนนี้สมองของฉันดับมืดไปหมดแล้ว นี่เขาต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ หัวใจของเขามันทำด้วยอะไร เขาก็รู้ว่าพ่อฉันป่วยอยู่ ถ้าไม่เห็นแก่ฉันก็น่าจะเห็นแกพ่อของฉันบ้าง
หรือว่าทุกอย่างมันเป็นเพราะฉัน เรื่องมันถึงได้เลวร้ายได้ขนาดนี้ เขาคงโกรธที่คิดว่าฉันนอกกายเขาไปมีอะไรกับคนอื่นในตอนที่เขาและฉันเป็นคู่หมั้นกัน ฉันได้แต่โทษตัวเองในใจ ยิ่งคิดก็เห็นแต่ทางตั
