หลังพาภูตะวันกลับบ้านเสร็จสรรพ บัดนี้สารถีหนุ่มแปลงกายเป็นพ่อครัวจำเป็นขะมักเขม้นทำตามสัญญา คราแรกเขาบอกเด็กน้อยว่าจะย่างหมูกระทะแต่อาการปรายดาวยังไม่ดีขึ้นเท่าที่ควร นั่งกินปิ้งย่างนาน ๆ คงไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ จากเมนูหมูย่างก็กลายเป็นราดหน้าหมูหมักแทน ซึ่งภูตะวันก็กระโดดดีใจเพราะเคยกล่าวว่าฝีมือลุงรบอร่อยที่สุดในโลก
“ให้ลุงช่วยอะไรไหมรบ”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมทำดีกว่าคุณลุงนั่งพักสบาย ๆ เถอะครับ” แย้มยิ้มหวานปฏิเสธพลรบพับแขนเชิ้ตทั้งสองข้าง ชายหนุ่มลงมือหั่นเนื้อล้างผักอย่างชำนาญ
“เห็นรบมาดูแลจัดการนู้นนี่ ลุงโคตรเกรงใจ ตัวเองเป็นพ่อเป็นตาแท้ ๆ ช่วยอะไรไม่ได้สักอย่าง”
“คุณลุงห้ามคิดแบบนั้นเด็ดขาดนะครับ เรารู้จักกันมาตั้งนาน พ่อผมก็รักคุณลุงเหมือนครอบครัวมาก ๆ” เสียงทุ้มเอ่ยกับชายชรา
“ส่วนปรายเองผมก็เห็นมาตั้งแต่เล็ก ทุกอย่างผมเต็มใจทำให้”
“นั่นสิ รบรักปรายมาตลอดลุงรู้” บัญชาหัวเราะ
