กรณ์ยันตัวลุกขึ้นนั่งจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง และของเค้กหวานออกไปให้พ้นทาง มือหนาสาวแท่งเนื้อสองสามครั้ง จับขาเรียวแยกออกกว้าง จากนั้นก็กระแทกแท่งเนื้อเข้าไปในรูสวาท ที่ยังไม่มีน้ำหวานหล่อลื่นทีเดียวมิดด้าม
กระแทกลงไปหนักๆ จนเค้กหวานกัดปากตัวเองแน่น เจ็บแปลบเข้าที่กายสาวเหมือนตรงนั้นจะฉีกขาด หยาดน้ำตาไหลออกทางหางตา
มือบางยีนหน้าท้องแกร่งไว้ พยายามขยับตัวถดถอย แต่กลับถูกกรณ์กระชากเอวคอดให้ลงมาเช่นเดิม อัดกระแทกแท่งเนื้อเข้าใส่ไม่ยั้ง
“อึก...เจ็บ” เพียงคำเดียวที่เอ่ยบอก เค้กหวานก็ไม่พูดอะไรต่อ นอนหลับตาเม้มปากแน่น ปล่อยน้ำตาไหลออกมาช้าๆ
“เสแสร้ง ทุกครั้งฉันไม่เห็นเธอจะเจ็บ มีแต่บอกให้ฉันกระแทกแรงๆ” กัดกรามกรอดพูดลอดไรฟันออกมา
ยิ่งเห็นว่าหญิงสาวนอนเม้มปากหลับตาคิ้วขมวดเข้าหากัน คนที่มีโทสะอัดแน่นในอกก็ยิ่งโหมแรงเข้าใส่มากขึ้น
จนเค้กหวานเจ็บร้าวไปทั้งตัวและหัวใจ เหมือนตัวเองกำลังถูกชา
