“อย่าเพคะฝ่าบาท”
มาเลย์น่าหลบริมฝีปากหนาที่ทำท่าจะกดประทับลงมา ทำให้เฉียดไปเพียงแค่พวงแก้มนวลเนียน เขาสูดดมกลิ่นหอมจรุงของเนื้อนางเข้าไปเต็มปอด
“เธอกล้าขัดใจฉันเรอะ”
สุไลมานรั้งเรียวแขนกลมกลึงบดเบียดแนบชิด
“ฮันนี่หาได้กล้าขัดพระทัยฝ่าบาทไม่ แต่ที่ตรงนี้ไม่เหมาะเพคะ”
หญิงสาวตอบเสียงสั่นน้อยๆ
“หากตรงนี้ไม่เหมาะ แสดงว่าตำหนักของฉันเหมาะใช่ไหม”
เขาหยั่งเชิงเสียงทุ้มหวาน
มาเลย์น่าอึกอัก พยายามหาทางเอาตัวรอด แล้วเป็นโชคดีเหลือเกินที่เขาเปลี่ยนใจ
“ฉันไม่ชอบหักหาญน้ำใจใคร แม้ว่าจะต้องการมากแค่ไหนก็ตาม”
สายตาคมลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างเย้ายวนอย่างหลงใหล ความจริงเขาหาได้เป็นดังเช่นที่พูดไม่ แต่เพื่อรอโอกาสที่เหมาะกว่านี้ น่าจะดีกว่าฉุดปล้ำเธอในอุทยานโล่งแจ้งแบบนี้ เนื่องจากสาเหตุที่ใครๆ ก็รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของพี่ชาย หากเขากระทำเช่นนั้นถือว่าเป็นเรื่องไม่เหมาะสม
มาเลย์น่ารู้สึกโล่งอก
