“อีกไม่นานจะถึงหมู่บ้านไปจูใกล้เมืองแล้ว รีบไปกันเถอะ”
อีซาบอกองครักษ์เสียงเข้ม มองเห็นชายวัยกลางคนที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนสลบซบอยู่กับมามะคนสนิท ทหารองครักษ์ที่ติดตามอารักษ์ขาคนอื่นๆ รีบขึ้นรถเพื่อขับรถตามรถของนายเหนือหัวไป
ไม่นานก็ถึงหมู่บ้านไปจูใกล้เมืองหลวงของประเทศ ชายวัยกลางคนถึงมือหมอได้ทัน ฟื้นคืนสติขึ้นมาแล้วเล่าเรื่องราวให้ฟังว่า เป็นคนเร่ร่อนจะเดินทางไปอีกหมู่บ้านหนึ่งที่ชายแดน แต่หมดแรงเป็นลมไปเสียก่อนเพราะยังไม่ได้ทานอาหาร
“พระองค์ทรงสงสัยใครหรือพ่ะย่ะค่ะ”
องครักษ์คนสนิทถามเจ้าเหนือหัวอย่างครุ่นคิด
“กลับเมืองก่อนแล้วค่อยว่ากัน เรื่องคนที่ทำอีกไม่นานเราคงได้รู้ความจริง”
อีซาบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เขาไม่อยากบอกว่าสงสัยใคร เพราะคนที่สงสัยเป็นคนที่ไม่อยากคาดคิดสักนิด
ทั้งลุตฟีและมามะมองสบสายตากันด้วยความเป็นกังวล เมื่อองค์เหนือหัวกำลังมีคนคิดปองร้าย แถมจับไม่ได้ว่าใครเป็นคน
